All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except for brief quotations used in critical reviews and certain other non-commercial uses permitted by copyright law.
Topic starter
04/01/2025 7:51 pm
அத்தியாயம்: 15
துகிரா..
இருபத்தி ஐந்து வயது மங்கையான அவளுக்கு இளவேந்தனை கடந்த நான்கு ஆண்டுகளாக நன்கு தெரியும். சஜித்தின் பீஏவாக அல்ல. தோழனாக.
அவளின் தாய் ஸ்மித்தாவிற்கு சில சங்கங்களுடன் சேர்ந்து கொண்டு தற்பெருமை பேசுவதற்கே நேரம் சரியாக இருக்கும். ப்ரஜித் சஜித் உட்பட மற்ற ஆண்கள் அனைவரும் பிஸ்னஸ் பிஸ்னஸ் என்று பிஸியாக இருக்க, அவளின் குரலுக்கு ஓடி வரும் ஆள் யாரென்றால் அது இளவேந்தன் மட்டுமே.
"வேந்தன் ஓபேரால ஒரு பார்ட்டி. முடிய லேட்டாகிடுச்சி. பிக்கப் பண்ணிக்க முடியுமா?" என மிட் நைட் ஒரு மணிக்கு அவனுக்கு அழைத்தாலும், புத்துணர்வுடன் அவளுக்காக டிரைவர் வேலைச் செய்வான்.
அவனிடம் பைக் தான் உள்ளது. சில நேரம் அவளின் காருக்கு டிரைவராகிப் போவான். பல நேரம் அவளை பின்னமர்த்தி பைக்கில் தான் செல்வான்.
பைக் என்றால் பிடிமானம் என்ற பெயரில் அவனின் தோளிலும் இடையிலும் பதியும் அவளின் பூக் கரத்தின் தொடுகைக்காகவே பைக் தான் அவனுக்கு வசதி.
ஸ்மித்தாவைப் போல் பாகுபாடு பார்க்காது அன்பாக அனைவரிடமும் மலர்ந்த முகத்துடன் பேசும் அவளின் மீது காதல் ஊற்றெடுத்துக் கொண்டே இருந்தது இளவேந்தனுக்கு.
ப்ரஜித்திடம், தொழிலை கற்றுக் குடு என்று ஸ்மித்தா துகிராவை ஒப்படைத்துச் செல்ல, தினமும் அலுவலகத்தில் பார்க்கும் வாய்ப்பும் கிடைத்தது.
"ஹாய் வேந்தன். குட் மார்னிங்." என்றுச் சொல்லித்தான் அவனின் வார நாட்கள் தொடங்கும்.
தினமும் அவள் அணிந்து வரும் விசித்திர உடைகளுக்கு முதல் கமெண்ட் அவனிடம் தான் கிடைக்கும்.
"மயில் மாறி ட்ரெஸ் ஓகே. பட் நடையும் பேச்சும் பர்பெக்ட்டா மேட்ச் ஆகுதே! எப்படி?." என அவளின் வர்ணனையாளராகி அவளை சிரிக்க வைப்பான்.
அலுவலகம் வந்து சென்ற இத்தனை ஆண்டுகளில் அவளை அலுவலகம் முடிந்து வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்வது அவன் தான்.
அவளுடனான அந்த பைக் பயணம் ரம்மியமாக இருக்கும். எங்கேயாவது நிறுத்தி ரோட்டுக் கடைகளில் உணவுண்டு விட்டு தான் அவளை இறக்கியே விடுவான்.
அவளும் ஸ்டேட்ஸ் பார்க்காது அவன் காட்டிய கடைகளில் சந்தோஷமாக அமர்வாள்.
அவள் பார்க்காத போதும் அவனின் பார்வை அவள் மீதே இருக்கும். அவளின் அதி தீவிர விசிறி அவன்.
ஆனால் சஜித்துடன் திருமணம் என்ற பேச்சு எழுந்த மறுநாளிலிருந்தே இளா பார்வையை துகிரா பக்கம் திருப்ப வில்லை. திரும்ப அவன் அனுமதிக்கவும் இல்லை.
"வேந்தன் இந்த அக்கௌண்ட்ஸ். " என சந்தேகம் கேட்டு வந்தால்,
"இது நம்ம அக்கௌன்ட் டிப்பார்ட்மெண்ட்கிட்ட தா கேக்கனும்." என கோகோவிற்கு காட்டும் சைன் ஃபோர்டு வேலையை காட்டி விட்டு அவன் விலகிக் கொண்டான்.
'அதான் சொல்டாங்களே. தகுதி அது இதுன்னு. அது இருக்குறவங்க கிட்டயே போட்டும். அவங்க மனசுல எனக்கு இடம் கிடையாதுன்னு தெரிஞ்சதுக்கு அப்றமும் பின்னாடி போறது, பாக்குறது, ஆசைகள வளத்துக்கிறதெல்லாம் முட்டாள்தனம். நா முட்டாள் கிடையாது. அத நா செய்யவும் மாட்டேன்.' என்பதால் தவிர்த்து வந்தான்.
முதல் சில நாட்கள் அவனின் விலகல் கவனத்தில் பதியவில்லை. ஆனால்
சரியாக கோகோ மும்பைக்கு வந்து சேரும் ஒரு வாரத்திற்கு முன் இளவேந்தனின் விலகலுக்கான காரணம் தெரிந்தது துகிராவிற்கு.
"வேந்தன் இன்னைக்காது நீங்க என்ன ட்ராப் பண்ணுவிங்களா?" என்றபடி அவனின் முன் வந்து நின்றாள் துகிரா.
"இல்ல மேம். கொஞ்சம் ஒர்க் இருக்கு. நா உங்களுக்கு டாக்ஸி ஏற்பாடு பண்றேன். "
"எனக்கு டாக்ஸி வேண்டாம். நீங்க ஓர்க் முடிச்சிட்டு வாங்க. நான் வெய்ட் பண்றேன்."
"இல்ல மேம். எனக்கு வெளிலயும் கொஞ்சம் வேல இருக்க. சோ. நா டாக்ஸி ஏற்பாடு... "
"என்ன வேலை?" என்றவளுக்கு கோவம் துளிர் விட்டது.
"வேலன்னா வேல தான்." என்றவன் கீபோர்ட்டை அழுத்தமாக தட்ட, சில நொடிகள் அதை நின்று பார்த்தவள்,
"ஏன் என்ன அவாய்ட் பண்றிங்க வேந்தன்.?" என்றாள் பட்டென.
"அப்படிலாம் இல்லயே."
"பொய் செல்லாதிங்க. நானும் கொஞ்ச நாளா கவனிச்சிட்டு தா இருக்கேன். நா பேச வந்தாலே விலகிப் போய்டுறீங்க. கால் பண்ணாக் கூட ரெஸ்பான்ஸ் இல்ல. ட்ராப் பண்ணச் சொன்னா சில்லியா ரீசன் சொல்லி சமாளிக்கிறீங்க. ஏன்? நா உங்கள ஹர்ட் பண்ணிட்டேனா.? அப்படி பண்ணிருந்தா ஸாரி வேந்தன். ப்ளீஸ் என்ன அவாய்ட் பண்ணாதிங்க. எனக்கு எதையோ இழந்த மாறி இருக்கு." என்றவளுக்கு அவனின் தோழமை வேண்டியதாக இருந்தது. அவனின் பேச்சு காதில் கேட்காது சுற்றம் இரைவது போல் இருந்தது.
பைக்கில் அவனுடம் செல்லும் போது பேசிக் கொண்டே வரும் அவனின் குரல் கேட்க வேண்டும் போல் இருந்தது. அவளை சிரிக்க வைக்கவென மொக்கையாக எதையாவது சொல்லி வராத சிரிப்பையும் வரவைக்கும் அந்த இளவேந்தனை பார்க்க வேண்டும் என்றாள்.
"நீங்க எதேதையோ கற்பன பண்ணிட்டு பேசுறிங்க. நா எப்பையும் போல தா உங்க கூட பழகுறேன்."
"அப்ப என்ன ட்ராப் பண்ண வாங்க."
"இல்ல மேம் நிஜமாவே ஒர்க்..."
"ப்ரஜித் எனக்கு டென்னிஸ் க்ளாஸ்க்கு டயம் ஆகுது. வேந்தன என்ன ட்ராப் பண்ணச் சொல்லுங்க." என நேரடியாக ப்ரஜித்திடம் சொல்ல, வேறு வழியில்லாது அவளை பைக்கில் ஏற்றிக் கொண்டுச் சென்றான்.
எப்பொழுதும் போல் இரு புறம் கால்களை தொங்க விட்டு அமர்ந்தவளின் கரத்தில் ஒன்று தோளிலும் மற்றொன்று இடையில் பதிய, அதை விலக்கவும் முடியாது ஏற்கவும் முடியாது அவஸ்தையில் பைக்கைச் சாலையில் செலுத்தினான்.
"அப்ப என்ன காரணம்னு சொல்ல மாட்டிங்க?" என அலுவலகத்தில் விட்டதை மீண்டும் ஆரம்பித்தாள்.
"என்ன மேம் சொல்லனும்."
"என்ன அவாய்ட் பண்றதுக்கான காரணம் வேணும் வேந்தன்."
"நாந்தான் அப்படி எதுவும் இல்லன்னு சொன்னேன்ல. "
"இட்ஸ் ஓகே. சொல்ல விரும்பமில்லன்னு நல்லாவே தெரியுது. சொல்லனும்னு தோனுனா சொல்லுங்க." என்றுவிட்டவள் அமைதியாகிப் போனாள்.
சில மீட்டர் பைக் நகர்ந்திருக்கும்.
திடீரென சூழ்ந்த கருமேகங்கள் தன் சேமிப்பை சிதற விட, பைக்கை ஓரமாக நிறுத்தினான்.
அணிந்திருந்த ஸ்லிம் பிட்டும் அதன் மேல் அணிந்திருந்த ஸ்பான்சியான ஓவர் கோர்ட்டும் சாரல் மழையில் நனைந்து கணக்கத் தொடங்கியது. கூடவே குளிரும் வாட்ட, பற்கள் தந்தி அடித்தது துகிராவிற்கு.
இரு கரத்தையும் தேய்த்து விட்டு உஷ்ணம் பரப்ப முயன்றவளை பரிதாபமாக பார்த்தவன்.
"உங்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லன்னா பக்கத்துல தா என்னோட அப்பார்ட்மெண்ட். மழை நிக்கிற வர அங்க இருக்கலாம்." என்க, சரி என தலையசைத்து மீண்டும் பைக்கில் ஏறி அமர்ந்தாள்.
இம்முறை குளிரின் காரணமாக அவனின் இடையில் இரு கரத்தையும் குடுத்து, ஒட்டி முதுகில் முகம் புதைத்துக் கொண்டு வந்தாள்.
மனம் குழம்பிப் போனது இளாவிற்கு. இதை ஏற்பதா வேண்டாமா என மனம் பட்டிமன்றம் நடத்த, அதன் இறுதி தீர்ப்பு வரும் முன் அப்பார்ட்மெண்ட் வந்து விட்டது.
கதவை திறந்து விட்டவன் அவளுக்கு மாற்றிக் கொள்ள அவனின் உடைகளை எடுத்துக் குடுத்தான்.
"இத சேன்ஜ் பண்ணிட்டு ஈர டிரெஸ்ஸ ட்ரையர்ல போட்டிருங்க. கொஞ்ச நேரத்துல காஞ்சிடும். வாசிங் மிஷின் பாத் ரூம்ல இருக்கு. நா உங்களுக்கு சாப்பிட எதாவது செய்றேன். " என இடத்தைக் காட்டி விட்டு சமையலறை சென்றான்.
துரிதமாக எதையாவது செய்யலாம் என்று சூப் செய்யத் தொடங்கிய இளவேந்தனின் இளமையை மீண்டும் சோதனை செய்வது போல் வந்து நின்றாள் துகிரா.
"வேந்தன் பெல்ட் எதுவும் கிடைக்குமா. இடுப்பு இது நிக்கல." என கேட்டவளை திரும்பிப் பார்த்தவனின் இதயம் எக்குத்தப்பாக துடித்தது.
வெள்ளை நிற சட்டை. அதுவும் அவனுடையது. இறுக்கமாக உடையணிந்து பழகியவள் தொளதொளவென இருந்த அவனின் உடைக்குள் அழகாய் பொருந்தி இருந்தாள். குட்டிப் பூனைக்குட்டி கம்பளிக்குள் இருந்து எட்டிப் பார்ப்பது போல் இருந்தது.
கீழே அணிந்து கொண்டு வரவேண்டிய போண்டை அணியாது கையில் எடுத்துக் கொண்டு வந்தவளின் முட்டி தொட்டு நின்றது அவனின் ஆடை.
"ஒன் மினிட்." எனத் தடுமாறியவாறே தன் ட்ராக் போண்டை எடுத்துக் குடுத்தான்.
குளித்து உடை மாற்றி வந்தவளின் குழல் ஈரம் சொட்ட அது அவளின் குட்டை முடி படர்ந்திருந்த முதுகில் வெள்ளைச் சட்டையை ஒட்டச் செய்து அதன் செழுமையை கண்ணாடியாய் காட்டியது.
கண்ணாடியாய் காட்டப்பட்டது முதுகு மட்டுமல்ல, கூந்தலை முன் புறமும் பிரித்து போட்டிருந்தவளின் உள்ளாடைகளும் தான்.
ஃபேஷன் உலகில் வாழும் அவளுக்கு அது பெரிதாக தெரியவில்லை. நான் மறைக்க வேண்டியதை மறைத்து அணிய வேண்டியதை அணிந்திருக்கிறேன். இதில் என்ன கூச்சம் என்பது போல் வெகு சாதாரணமாக இருக்க, ஆடவனுக்குத் தான் கூச்சமும், அவள் புறம் திரும்ப முடியாது சங்கடமும் உண்டானது.
"சூப்பா வேந்தன்." என்றபடி அவனின் அருகில் வந்தவளின் மணம் அவனின் நாசியை நிறைத்து உள்ளுக்குள் அவனின் உணர்ச்சிகளை பேயாட்டம் போடச் செய்தது.
முயன்று தன்னை அடக்கிக் கொண்டு நின்றவனிடம், " ரெடியாகிடுச்சா?" எனக் கேட்டு ஒரு பவுலில் வாங்கிக் கொண்டு ஹாலிற்குச் சென்று அமர்ந்து கொண்டாள்.
சோஃபாவில் கால் மேல் கால் போட்ட படி, தன் ஃபோனை நோண்டியபடி சூப்பை சுவைக்கத் தொடங்கினாள்.
"வேந்தன் சூப்பரா இருக்கு."
"அது இன்ட்டென்ட் சூப் மேடம். உங்க கம்பெனியோடது தான். "
"வேந்தன் உங்களுக்கு எத்தன தடவ சொல்றது ப்ளிஸ் டோன்ட் கால் மீ மேம். துகிரா இல்லன்னா துகின்னு கூப்பிடுங்க. இது ஆஃபீஸ் கூட கிடையாது. உங்க வொர்க்கிங் டயம் முடிஞ்சிடுச்சி. அப்றமும் ஏன் இந்த ஃபார்மாலிட்டி." என்றவளுக்கு சின்னப் புன்னகையைத் தந்தவன் மற்ற நேரமாக இருந்தால் அவளை முழுதாக பார்வையால் பருகியிருப்பான்.
ஆனால் இன்று சஜித்திற்கு நிச்சயிக்கப்பட உள்ளவள் என்று அறிந்த பின் மனம் தடுத்தது.
"ம்... வாசிஷ் மிஷன் முடிஞ்சது நான் போய் அத… எங்க போட?" எனக் கேட்டபடி எழுந்தவள் தன் ஓவர் கோர்ட்டை தூக்கிக் கொண்டு இளா காட்டிய இடத்தில் இருந்த ஹங்கரில் தொங்க விட்டாள்.
அப்போது இளாவால் வேண்டாம் என்று தூக்கி எரியப்பட்ட துகிராவின் நினைவுகளை அடைத்து வைத்திருந்த பெட்டி கண்ணிற்கு தெரிய, அதை எடுத்துப் பார்த்தவளுக்கு முதலில் வந்தது கோவம் தான்.
"உங்க கிட்ட இருந்து நா இத எக்பெக்ட் பண்ணல வேந்தன். நாம ஃப்ரெண்ட்ஸ்னு நினைச்சேன். நா உங்க கிட்ட அப்படித்தான் பழகுனேன். ஆனா நீங்க…” என ஆத்திரத்துடன் இளாவின் கலெக்ஷன் ஆஃப் துகிராவை தூக்கி எரிந்தவள், வாய்க்கு வந்தபடி பேசத் தொடங்கியது ஆத்திரத்தை தந்தது இளவேந்தனுக்கு.
இளாவின் மனதில் அவளுக்குள்ள காதலை அறியாமல் பேசினாள்.
"ஆரம்பத்துல இருந்தே கெட்ட எண்ணத்தோட தா எங்கிட்ட பழகுனீங்களா. இப்ப எனக்கு மேரேஜ் ஆகப்போதுன்னு தெரிஞ்சும் என்ன இங்க தனியா கூட்டீட்டு வந்திருக்கிங்கன்னா. என்ன… என்ன… சூப்ல என்ன கலந்திங்க. மயக்க மருந்தா! இல்ல போத மாத்திரையா! உங்
க லஸ்ட்டுக்கு என்ன யூஸ் பண்ணிக்க ப்ளான் போட்டிருக்கிங்களா?" என்றவள் அடுத்த நொடியே சோஃபாவில் சுருண்டு விழுந்தாள் இளவேந்தன் தந்த அடியால்.
மயக்கம் தொடரும்...
மயக்கம் : 16
This topic was modified 4 days ago by VSV 11 – கள் விழி மயக்கம்
04/01/2025 10:45 pm
@vsv11 இளா பத்தி தெரியாம துகி வார்த்தைய விட்டுட்ட 😑😑😑 அவன் எவ்ளோ நல்ல பையன் இப்படி மனம் நோகும் படி கேவலமா பேசி இருக்கா இவ..😬😬😬உன் மேல எவ்ளே லவ் வச்சி இருக்கான்..உன்ன கன்னதோடு அறைஞ்சதோட விட்டுட்டான்னு சந்தோஷப்படு துகி..😠😠😠 😤😤
