All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except for brief quotations used in critical reviews and certain other non-commercial uses permitted by copyright law.
Page 3 / 3
Prev
Topic starter
14/11/2024 7:20 pm
ஷௌர்யாவின் வார்த்தைகள் தந்த அதிர்ச்சியில் அப்படியே திகைத்து நின்றிருந்த அம்ரு அவளை மிரட்டுவதற்காகச் சும்மா சொல்வதாகவே முதலில் எண்ணினாள்.
ஆனால் அது அப்படி இல்லை என்பதை அடுத்த நாள் தன் ஒவ்வொரு அசைவிலும் அம்ருவுக்கு உணர்த்திக் கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா. எப்போதுமே தன் கை அசைவில் மட்டும் ஆட வைப்பதோடு கைக்குள்ளேயும் பிடித்து வைத்திருப்பவன் தான் என்றாலும் இது அதையும் கடந்து சற்று அளவுக்கு அதிகமான நெருக்கமாகவே இருந்தது.
அங்கிருந்தவர்களுக்கு இது எல்லாம் சாதரணமான ஒன்றாகத் தான் தெரிந்தது. புதிதாகத் திருமணம் முடித்து இருப்பவர்கள் என்பதோடு ஷௌர்யா வேறு அதைக் காதல் திருமணம் என்று அனைவரிடமும் கூறி இருந்ததால் அந்த நெருக்கத்தைப் பலர் சிரிப்போடு ரசிக்கவே செய்தனர்.
ஷௌர்யாவை அறிந்த இத்தனை நாளில் அவன் பல முறை தொட்டு இருந்தாலும் அதில் ஒரு ஒட்டா தன்மையை அம்ரு பலமுறை உணர்ந்து இருக்கிறாள். மற்றவர் பார்வைக்கு இருக்கும் நெருக்கம் உண்மையில் ஒரு விலகலை அவளுக்குப் பலமுறை பல இடங்களில் உணர்த்தி கொண்டே தான் இருந்தது.
ஆனால் இப்போது அந்த விலகலை அம்ருவை ஒரு துளியும் உணர விடா தொடுகையாக இருந்தது ஷௌர்யாவின் நெருக்கம். இத்தனை நபர்கள் கூடி இருக்கும் இடத்தில் நெளிந்து ஒதுங்கி எல்லாம் அனைவரின் கவனத்தையும் தன் பக்கம் திருப்ப விரும்பாமலே பல்லை கடித்துக் கொண்டு இருந்தாள் அம்ரு.
ஆனால் அவளின் பொறுமையையும் சோதிக்கும் படி அன்று மாலை சங்கீத் நடைபெற்றது. மணமகளைச் சேர்ந்த உறவினர்கள் நண்பர்கள் எல்லாம் ஒரு பக்கமும் மணமகனை சேர்ந்தவர்கள் எல்லாம் மற்றொரு பக்கமுமாக நின்று கொண்டு தங்களுக்குள் போட்டி போட்டுக் கொண்டு நடனங்களை அரங்கேற்றிக் கொண்டு இருந்தனர்.
அதுவரை உள்ளுக்குள் தவிப்போடும் வெளியில் புன்னகை முகமாகவும் அமர்ந்திருந்த அம்ருவுக்கு இயல்பாகவே அவளுக்குள் இருக்கும் நடனத்தின் மேல் உள்ள ஈர்ப்பினால் தன்னையும் மீறி மெல்ல மெல்ல அதில் லயிக்கத் தொடங்கினாள்.
ஒரு கட்டத்தில் போட்டி உச்ச கட்டத்தை எட்டவும், உற்சாக மிகுதியில் தன்னை மறந்து அதில் கவனமாகி யார் வெற்றி பெற போகிறார்கள் என்று சுற்றிலும் அமர்ந்திருந்த பெண்கள் தங்களுக்குள் பேசி கொண்டிருக்க.. அதில் ஒருத்தி அம்ருவிடம் திரும்பி அவளின் கருத்தையும் கேட்டாள்.
சாதாரணமாக மற்றவர்கள் போல் இவர்கள் ஆடியது இப்படி இருந்தது அதனால் இவர்கள் தான் வெற்றி பெறுவார்கள் என்று எதையாவது சொல்வாள் என எண்ணியே கேட்க, அம்ருவோ தன்னை மறந்து அதில் லயித்து இருந்ததால் எந்த இடத்தில் யார் தவறு செய்தது என்று தொடங்கி எந்த இடத்தில் யார் எதிர்பாராமல் கொடுத்த சிறு அசைவும் கூட அவர்களின் நடனத்தை வெகுவாக ரசிக்க வைத்தது என்பது வரை அக்குவேறு ஆணிவேராகப் பிரித்துக் குற்றால அருவி போன்ற கலகல பேச்சோடு கண்கள் பளபளக்க முகம் மலர கூறினாள்.
இதில் அருகில் இருந்தவர்கள் அனைவரும் அவளைத் திரும்பி வியப்பாகப் பார்க்க.. அதிலேயே தன் செய்கை புரிய, வெட்கத்தோடு தலை குனிந்தவளுக்கு அவளின் மறுபுறம் அமர்ந்திருந்தவனும் தன் இந்த ஆர்வத்தையும் புன்னகையையும் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறான் என அப்போது தெரியவில்லை பாவம்.
அந்தப் போட்டிக்கான பரிசை அம்ரு சொன்ன நபருக்கே சரியாகக் கொடுத்து இருந்தார் மிசஸ் ஜெயின். இத்தனைக்கும் அவர் அம்ரு பேசியதை கேட்க வாய்ப்பே இல்லை. அவர் அமர்ந்திருந்த இடத்திற்கு நேரெதிராகச் சற்று தொலைவிலேயே இவர்கள் அமர்ந்திருந்தது.
அப்படி இருந்தும் அங்குக் குழுவாக இணைந்து இருந்தவர்கள் சேர்ந்து அம்ருவின் கூற்றே சரி என்பது போலத் தேர்வு செய்யவும், அருகிலிருந்தவர்கள் எல்லாம் திரும்பி அம்ருவை பாராட்ட துவங்கினர். அதற்கு அவள் வெட்க புன்னகையோடு பதிலளிக்கத் துவங்கும் முன் ஒரு சிறு இடைவெளி கொடுத்திருந்த கம்பளிபூச்சிக்கு மீண்டும் வேலை கொடுத்திருந்தான் ஷௌர்யா.
அதில் திடுக்கிட்டு அம்ரு திரும்பி ஷௌர்யாவை பார்க்க.. “ஒரு முக்கியமான கால் ஹனி.. சீக்கிரம் வந்துடறேன்..” என்று கொஞ்சலான குரலில் சொல்லிவிட்டு எழுந்தவனுக்கு மனதுக்குள் திடுக்திடுக்கென்று மத்தளச் சத்தம் கேட்க துவங்கியதையும் மீறிச் சம்மதமாகத் தலையசைப்பதே அவளின் நிலையாக இருந்தது.
“அவ்வ்வ்.. செம்ம லவ், பய்யா இப்படி எல்லாம் ஒரு இடத்தில் உட்கார்ந்து நாங்க எல்லாம் இதுவரை பார்த்ததே இல்லை.. எவ்வளவு முக்கியமான பங்ஷனா இருந்தாலும் வந்த வேகத்துலேயே கிளம்பி போயிடுவாங்க.. ஆனா இப்போ மூணு நாள்.. இவ்வளவு அமைதியா ஒரே இடத்தில் இருக்காங்கனா அது உங்களால மட்டும் தான்.. இதோ இப்போ கூட எழுந்து போகப் பர்மிஷன் வாங்கற அளவுக்கு உங்க அன்புல பய்யாவை கட்டி வெச்சு இருக்கீங்க.. இது தான் லவ் செய்யும் மேஜிக் இல்லை..” என்றெல்லாம் அங்கிருந்த இளம் பெண்கள் மாற்றி மாற்றி அம்ருவை புகழ்ந்து கொண்டிருந்தனர்.
அதற்கெல்லாம் தன் வழக்கம் போலவே மென் புன்னகையை முகத்தில் பூசிக் கொண்டு அமைதியாக அமர்ந்திருந்தவளுக்குத் தானே தெரியும் அந்த நெருக்கத்திற்கும் இழைவுக்கும் பின்னால் மறைந்து இருக்கும் இறுக்கம்.
அடுத்து டிஜே ஒவ்வொரு பாடலாக மாற்றி மாற்றிப் போட, அதற்கு அங்கிருப்பவர்களில் இருவர் ஜோடியாக முன்னால் வந்து ஆட வேண்டும். அந்தப் பாடல் மாற்றும் சிறு இடைவெளியில் ஜோடிகள் மாறி இருப்பர். இப்படியாகக் கொண்டாட்டமும் குதுகலமுமாக ஆட்டம் கலை கட்டிக் கொண்டு இருந்தது.
சுற்றிலும் ஆட்கள் அமர்ந்து ஆரவாரித்துக் கொண்டிருக்க, அடுத்து ஆட நின்று இருந்தவர்களில் இருந்து எந்த ஜோடி மேடை ஏற போகிறது என்ற எந்தக் குறிப்பும் இல்லாமல் திடீரென ஒரு ஜோடி அடுத்தப் பாட்டு ஒலிக்கத் துவங்கும் முன் அங்குச் சென்று இருப்பர்.
இதில் யார் அடுத்து ஆட போகிறார்கள் என்ற எதிர்பார்ப்பும் அவர்கள் வந்து நின்றதும் ஆரவாரமும் அவர்கள் ஆட துவங்கியதும் கைதட்டலுடன் தொடரும் உற்சாகக் கொண்டாட்டமுமாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தது நிமிடங்கள்.
அப்போது ஒரு பாடல் முடிந்து அடுத்தப் பாடல் துவங்க இருந்த நிலையில் யாரும் எதிர்பாரா வண்ணம் அம்ருவோடு ஆடுவதற்காக நடுவில் வந்து நின்றிருந்தான் ஷௌர்யா.
இதைக் கொஞ்சமும் எதிர்பாராதவர்கள் வழக்கத்தை விடக் கூச்சலை அதிர விட்டார்கள். அந்தக் கப்பலின் மேல் தளத்தில் திறந்த வெளியில் அலைகடலின் இரைச்சலை எல்லாம் ஒன்றுமில்லாமல் செய்து கொண்டிருந்தது அவர்களின் ஆர்பாட்ட சத்தம்.
இந்தக் கூச்சலையும் ஆரவாரத்தையும் கண்ட டிஜே அவன் போட எண்ணி இருந்த படலை மாற்றி விட்டு இளம் காதல் ஜோடிகள் என எண்ணி,
தேரி மேரி மேரி தேரி
ப்ரேம் கஹானி ஹே முஷ்கில்
தோ லபூஜூன் மெய்ன் ஹே
பயானா ஹோ பாயே
என்று ஒலிக்கவிட, “ஓ” என்ற ஆரவார கூச்சலுக்கு இடையே திடீரென இழுத்து வரபட்டதால் ஏற்பட்ட அதிர்வே மாறாமல் நின்றிருந்தவளின் இடையில் கை கொடுத்து தன்னோடு சேர்த்துப் பின்னால் இருந்து இறுக அணைத்தப்படி ஆடியவன், அடுத்து தன் கை பொம்மை போல் அவளைப் பாவித்து மேலே தூக்கி கீழே இறக்கி சுற்றி சுழற்றி என்று ஆடியதில் இன்னமும் அதிர்வு அதிகரித்து உறைந்து இருந்தாள் அம்ரு.
அவளின் அந்த அசைவற்ற நிலை இன்னும் அவனுக்குச் சாதகமாகப் போக, தன் விருப்பத்துக்கு அவளை வளைத்துக் கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா. மிக நெருக்கமான அணைப்புகளும் வெகு அழகான நடன அசைவுக்களுமாகப் பாடலின் வரிகளுக்கும் இசைக்குமேற்ப ஆடல் நீண்டு கொண்டே செல்ல.. சூழ்ந்திருந்த கூட்டத்தினரோடு சேர்ந்து டிஜேவும் பாடலை நிறுத்தவும் மாற்றவும் மறந்து இருந்தான்.
எனவே சில வரிகளும் இசையுமே ஒலிக்க வேண்டிய இடத்தில் முழுப் பாடலும் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. பாடல் முடியவும், அம்ருவை தன் மேல் முழுவதாகச் சாய்த்து தூக்கி பிடித்துச் சுற்றி நிறுத்தினான் ஷௌர்யா. அதில் சுற்றி இருந்தவர்கள் அனைவரும் எழுந்து நின்று கைதட்டி ஆர்பரித்தனர்.
“வாவ் எஸ்வி உங்களுக்குள்ளே இப்படி ஒரு காதல் மன்னனா..?!”
“எஸ்வி என்ன லவ்..? என்ன ரொமான்ஸ்..? வாரேவாவ்..”
“மிசஸ் எஸ்வி.. இதுவரை இப்படி ஒரு எஸ்வியை நாங்க பார்த்தே இல்லை..”
என்பது போன்று பற்பல பாராட்டுதல்கள் ஒவ்வொருவரிடம் இருந்தும் வந்து கொண்டே இருந்தன. ஷௌர்யா அவற்றிற்கு எல்லாம் எப்போதும் போல் பெரிதாகப் பதில் அளிக்கவோ புன்னகையோடு நின்று அவர்களின் புகழாரங்களை ஏற்றுக் கொள்ளவோ எல்லாம் இல்லை.
தன் வழமை போலவே விறுவிறுவென அங்கிருந்து நகர்ந்துவிட்டான். அங்கிருந்து வெளியேறும் வழியில் நின்றிருந்த சஷாங்கின் மேல் ஷௌர்யாவின் பார்வை கூர்மையாகப் பதிந்து விலகும் முன் ஷௌர்யாவின் இதழ்கள் ஒரு இகழ்ச்சியான கேலி புன்னகையை அவனை நோக்கி சிந்தின.
அடுத்து சற்று தள்ளி நின்றிருந்த ஜாஷாவின் பக்கம் பார்வையைத் திருப்பியவனின் கண்கள் சிவந்து ஆத்திரத்தோடு சேர்த்து வெறுப்பையும் உமிழ்ந்தன. அதில் மெல்ல அங்கிருந்தவர்களின் பின் அவள் தன்னை மறைத்து கொண்டாள்.
சாதாரணமாக இருவரும் அவர்கள் அறையை நோக்கி வேகமாகச் செல்வது போல் இருந்தாலும் அம்ருவை கிட்டத்தட்ட இழுத்து சென்று கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா.
வார்த்தையில் சொல்ல முடியாத அளவுக்கு அம்ருவின் மேல் ஆத்திரத்தின் உச்சத்தில் இருந்தான் ஷௌர்யா. அவன் தன் போன் காலை முடித்துக் கொண்டு திரும்பிய போது அனைவரின் கவனமும் ஆடலின் மீதே இருக்க.. கூட்டமாக உற்சாகக் குரல் எழுப்பியாவாறே அனைவரும் நெருங்கி நின்று இருந்தனர்.
அம்ருவை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தவனின் பார்வையில் ஜாஷா ஏதோ சஷாங்கிடம் சைகையில் கூறுவதும் அவன் சிறிது சிறிதாக அம்ருவை நோக்கி முன்னேறுவதும் தெரிந்தது.
இவர்கள் நோக்கம் என்ன என்று கூர்மையான பார்வையோடு ஷௌர்யா அவர்களை அளந்தவாறே முன்னேறும் போது தான் சஷாங் அடுத்ததாக ஆடுவதற்காக அம்ருவை சட்டென இழுத்துக் கொண்டு செல்ல எண்ணி நெருங்குவது புரிந்தது.
அதிலும் ஜாஷாவின் கண்களில் தெரிந்த விஷமம் இதில் வேறு எதுவோ ஒளிந்து இருப்பதை ஷௌர்யாவுக்கு உணர்த்தியது. அதே நேரம் சஷாங் அம்ருவின் இடையில் கை கொடுத்து அவளைத் தன்னோடு சேர்த்து அணைத்தது போல் பிடிக்க முயன்றவாறு அம்ருவை நெருங்கினான்.
ஆனால் இவை எதையுமே கவனிக்காமல் ஆட்டத்தின் மேல் மட்டுமே கவனமாக நின்று இருந்தாள் அம்ரு. தன்னைச் சுற்றி நடப்பது கூடத் தெரியாமல் அந்த அளவுக்கு ஆட்டத்தின் மேல் என்ன மயக்கம் என்று அம்ருவின் மேல் எழுந்த எரிச்சலே அவனை அவளே இந்த ஆட்டத்தை வெறுக்கும் அளவுக்குச் செய்ய வேண்டும் என்ற ஆத்திரத்தை உண்டு செய்ததில் சஷாங்கை நொடி பொழுதில் முந்திக் கொண்டு அவளை இழுத்துக் கொண்டு அங்குச் சென்று இருந்தான்.
அம்ருவின் மேல் தன்னவள் என்ற என்னமோ உரிமையோ இல்லை என்றாலும் தன் மனைவி என்று அனைவரிடமும் அறிமுகபடுத்தபட்டு இருப்பவளை கொண்டு யாரோ தங்களுக்குச் சாதகமான திட்டங்கள் தீட்டுவதும் அதற்கு இடமளிப்பது போல் இவளும் இருப்பதையும் கண்டே இப்படி நடந்து கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா.
இப்போது அம்ரு அவர்களைக் கவனிக்காமல் நடந்தது மட்டுமில்லாமல் தானும் தன் தரத்தில் இருந்து இறங்கி இது போல மற்றவர்களின் முன் காட்சி பொருள் போல் ஆடுவதற்கும் காரணமாகிவிடவும் அவளின் மேல் கொலைவெறியோடு இழுத்து சென்று கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா.
அறைக்குள் நுழைந்து ஷௌர்யா அமிலமாகத் தன் வார்த்தைகளை அவள் மேல் கொட்டுவதற்கு முன், கண்ணீரோடு அவனைக் கையெடுத்து கும்பிட்டவள், “உங்களைக் கையெடுத்து கும்பிடறேன்.. இதுவரை வார்த்தையில் வதைத்தது போலவோ இல்லை கண்ணாடி சில்லுல நடக்கவிட்டது போலவோ இல்லை அதை விடப் பல மடங்கு வலி கொடுக்கக் கூடிய தண்டனையா எதை வேணாலும் கூட கொடுங்க.. ஆனா இப்போ.. இது.. இப்படி.. எல்லாம் வேணாம் பிளீஸ், இது.. இது என்னால முடியலை..” என்று மன்றாடினாள்.
அதில் கொட்டி கவிழ்க்க இருந்த வார்ததைகளை அப்படியே தனக்குள் நிறுத்தி கொண்டு அம்ருவை ஒரு ஏளன பார்வையில் அணுஅணுவாக அளந்தவன், “வலிக்குதா..?! வலிக்கட்டும்.. நல்லாஆஆஆ வலிக்கட்டும்ம்ம்ம்.. அப்போ எனக்கு இது தான் வேணும்..” என்று கண்கள் பளபளக்க கூறி, “இனி இது இப்படியே திவ்யமா தொடரும் மை டியர் போண்டா டீ.. கெட் ரெடி பார், கம்பளி, பல்லி, பூரான் அட்டாக்ஸ்..” என்று அம்ருவை பார்த்துக் கண் சிமிட்டி விட்டு வெளியேற முயன்றான்.
“உங்களுக்கு என்ன தான் பிரெச்சனை..?! ஏன் என்னை இப்படி அணுஅணுவா கொல்றீங்க..?!” என வெகு நாளைக்குப் பிறகு வெடித்தாள் அம்ரு. “என் பிரச்சனையைச் சொன்னா தீர்த்து வைக்கற அளவுக்கு நீ பெரிய ஆளும் இல்லை.. ஆறுதல் சொல்ல எனக்கு நெருக்கமானவளும் இல்லை.. ஆனா தெரிஞ்சுகிட்டே தான் ஆகணும்னு நீ விரும்பினா நல்லா கேட்டுக்கோ இப்போதைக்கு என்னோட ஒரே பிரச்சனை நீ.. நீ தான்..” என்றான் முகம் சிவக்க ஆத்திரத்தில் நரம்புகள் புடைக்கும் அளவுக்குக் கோபத்தின் உச்சத்தில்.
இவ்வளவு இவன் ஆத்திரப்படும் அளவுக்குத் தன் மேல் என்ன கோபம் எனப் புரியாமல் அம்ரு விக்கித்து நின்றிருந்தாள். “உன்னை ஒவ்வொரு முறையும் பார்க்கும் போதும், அதுவும் என் வீட்டில் என் கூட நீ இருக்கறதை பார்க்கும் போதும், அப்படியே உன்னை அணுஅணுவா சித்ரவதை செஞ்சு.. துடிதுடிக்க வைக்கணும்னு தான் தோணுது.. அதுக்காக எந்த எல்லைக்கும் போகணும்னு கூடத் தோணுது.. ஆனா எனக்குன்னு ஒரு தகுதி இருக்கே அதான் இத்தனை நாள் அதெல்லாம் வேணாம்னு தள்ளி நின்னேன்.. எப்போ நான் என் தரத்தில் இருந்து கீழே இறங்கி மத்தவங்களுக்குக் காட்சி பொருளாக நீ காரணமா இருந்தியோ இனி..” என்று சொல்லி நிறுத்தியவன், தலையும் புரியாமல் வாலும் புரியாமல் விழித்துக் கொண்டு நின்றிருந்தவளை ஒரு வேகத்தோடு நெருங்க.. அதில் திடுக்கிட்டுப் பின்னால் நகர்ந்தாள் அம்ரு.
“இனி ஒவ்வொரு நாளும் நீ ஏன்டா வாழறோம்னு நினைக்கணும்.. நினைக்கப் போறே.. நினைக்க வைப்பேன்..” என்று பல்லை கடித்துக் கொண்டு எச்சரிக்கையா..?! அபாய அறிகுறியா..?! எனப் பிரித்தறிய முடியா குரலில் விரல் நீட்டி எச்சரித்தவன், “அதெல்லாம் வேணாம்னு நீ நினைச்சா..” என்று ஒரு மாதிரியான குரலில் கூறி மீண்டும் சிறு இடைவெளிவிட்டு, “நீயாவே தற்கொலை செஞ்சுக்கோ..” என்று இலகுவாகத் தோள்களைக் குலுக்கியவாறு கூறிவிட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினான்.
கதவிற்கு வெளியே கால் எடுத்து வைத்தவனின் காதில் “நான் ஏன் தற்கொலை செஞ்சுக்கணும்..” என்று வேகமாக வந்து மோதியது அம்ருவின் குரல்.
அதில் மீண்டும் திரும்பி உள்ளே ஷௌர்யா வரவும், “இப்போ நடக்கற நடந்துட்டு இருக்க எதுக்குமே நேரடியா நான் காரணம் இல்லைன்னு எனக்கு நூறு சதவீதம் நல்லாவே தெரியும்.. இதுக்கு முன்னே உங்களை நான் பார்த்ததும் இல்லை, பழகினதும் இல்லை.. நல்லவேளை இப்படி ஒரு ஆளை இதுக்கு முன்னே என் வாழ்க்கையில் சந்திக்கவே இல்லைன்னு இந்த இடைப்பட்ட நாளில் எத்தனை முறை நினைச்சு இருக்கேன்னு எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்.. அதனால என்னால தைரியமா சொல்ல முடியும் உங்களுக்கு எந்தப் பிரச்சனையோ பாதிப்போ என் மூலமா வந்து இருக்கவும் வாய்ப்பே இல்லை.. அப்படி இருந்தும் உங்க வீட்டில் உங்க அத்தனை குத்தல்களையும் கொடுமைகளையும் தாங்கிட்டு இன்னும் இருக்கேன்னா அதுக்கு ஒரே காரணம் என் அண்ணன் தான்..” என்று ஆவேசமாகப் பேசி கொண்டு இருந்தவளை கேலியான புருவ உயர்வோடு பார்த்தவாறே தன் இரு பேண்ட் பாக்கெட்டிலும் கை விட்டுக் கொண்டு அனைத்தையும் கேட்டுக் கொண்டே நின்று இருந்தவன், “இல்லைனா மேடம் என்ன செஞ்சு இருப்பீங்க..?!” எனக் கேட்டவாறே அழுத்தமான கால் அடிகளோடு அம்ருவை நெருங்கினான்.
“என்ன வேணா செஞ்சு இருப்பேன்.. அது அந்த நேரத்து நிகழ்வை பொறுத்தது..” என்று கொஞ்சமும் அவனைக் கண்டு பயப்படாமல் அம்ருவும் பதில் கொடுத்தாள்.
“ம்ஹும்.. ஓ, தாங்கள் சொல்ல வருவதை வைத்து பார்த்தால் நான் உங்களைத் தொட்டா மேடம் கண்ணகி, என்னை அப்படியே எரிச்சுடுவீங்க.. அதானே..” என்றான் அப்பட்டமாகக் கிண்டல் வழியும் குரலில்.
“தேவைபட்டா அதையும் செய்வேன்..” என்று அம்ரு கூறி முடித்த அடுத்த நொடி ஷௌர்யாவின் கை சிறையில் இருந்தாள் அவள். ஒரு இன்ச் கூட அசைய முடியாத அளவுக்கான அழுத்தமான அணைப்பை அவனின் ஒற்றைக் கையிலேயே சாத்தியமாக்கி இருந்தான் ஷௌர்யா.
“எங்கே எரிக்கவே இல்லை..” என்று அம்ருவின் காதில் தன் ஹஸ்கி வாய்சில் கேட்டவன், “ஒருவேளை.. இதுக்கு எல்லாம் மேடம் எரிக்க மாட்டீங்களோ, இதுக்கும் மேலே போகணுமோ..” என்று சீண்டல் குரலில் கேட்டவனின் கைகள் அவளிடம் தன் அத்துமீறலை தொடங்கி இருந்தது.
அதில் அழுகையும் ஆத்திரமுமாக அவனிடமிருந்து விலக அம்ரு எடுத்த எந்த முயற்சியுமே ஷௌர்யாவிடம் பலிக்கவில்லை. ஒற்றைக் கை சிறையே அவளுக்கு அத்தனை இரும்பு பிடியாக இருந்தது.
ஆனாலும் தன் முயற்சியை விடாமல் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தவளை விஷமமாகப் பார்த்தவாறே தன் மற்றொரு கையில் அலைபேசியை எடுத்தவன், யாருக்கோ அழைக்க, அது முதல் ரிங்கிலேயே எடுக்கப்பட்டது. “ம்ம்.. அந்த சூர்ய நாராயணமூர்த்தி எங்கே என்ன செஞ்சுட்டு இருக்கார் ஹரி..?!” என்று ஷௌர்யாவின் கேலி கலந்த குரலில் அதுவரை விடுப்பட முயன்று கொண்டிருந்த தன் முயற்சியைக் கை விட்ட அம்ரு கலக்கத்தோடு அவனைத் திரும்பி பார்த்தாள்.
முகத்தோடு முகம் உரசி கொள்ளும் நெருக்கத்தில் இருந்தவளின் கலக்கம் சுமந்த விழிகளைக் கேலியான விழிகளோடு எதிர் கொண்டவன், அம்ருவை பார்த்துக் கொண்டே அந்தப் பக்கம் காத்திருந்தவனிடம், “ஓஹோ.. கொஞ்சமா போர் அடிக்குது ஹரி.. லைட்டா விளையாடி பார்ப்போமா..?!” என்றான்.
அதில் அம்ருவுக்கு மனம் படபடவென அடித்துக் கொள்ளத் துவங்கவும், “நோ நோ.. கன் ஷூட் எல்லாம் வேணாம், சின்னதா ஏதாவது ஒரு ஆக்ஸிடெண்ட்..” என்று யோசிப்பது போல இழுத்து நிறுத்தியவனைப் பயமும் பதட்டமுமாகப் பார்த்த அம்ரு மறுப்பான தலையசைப்போடு எதையோ சொல்ல முயன்றாள்.
ஆனால் அதைக் கொஞ்சமும் கண்டு கொள்ளாமல் அலைபேசியில் கவனத்தைத் திருப்பிய ஷௌர்யா, “ஓ.. மாமனும் மச்சானும் ஆல்வேஸ் ஜோடியா தான் சுத்தறானுங்களா..!! இரண்டு பேருக்கும் சேர்த்தே பொங்கலை போட்டுடுவோமா..?!” என்று யோசிப்பது போல அவனுக்குள்ளேயே கேட்டுக் கொண்டான்.
“போதும்.. போதும்ம்ம்..” என்று அதற்கு மேலும் இவற்றை எல்லாம் கேட்க முடியாமல் காதை மூடி கொண்டு கதறிய அம்ரு, “இப்போ என்ன நீங்க என்ன வேணாலும் செய்வீங்க.. நான் உணர்வே இல்லாத ஜடம் போல இருக்கணும்.. அதானே.. அப்படியே இருக்கேன்.. பிளீஸ், எனக்கு உறவுன்னு சொல்லிக்க வேற யாருமே இல்லை.. இதையெல்லாம் நிறுத்திடுங்க..” என்று கெஞ்ச துவங்கினாள்.
அம்ரு பேச துவங்கிய போதே தன் அலைபேசியை அணைத்து இருந்தவன், “அண்ணனை பத்தி பேசும் போது கூட வராத எமோஷன் கண்ணனை பத்தி பேசும் போது ஹெவியா வருதுனா.. அந்த அளவுக்கு தெய்வீக காதல்.. ஹ்ம்ம்.. அது என்ன மண்ணா வேணா இருந்துட்டு போகட்டும்.. எனக்கு நான் நினைக்கறது மட்டும் தான் நடக்கணும்.. புரியுதா, இந்த ஸ்டேஜ்ல ஆடற நியாபகத்துல புரட்சி செய்யறேன்.. புண்ணாக்கு செய்யறேன்னு எதையாவது செய்யணும்னு கூட இல்லை.. செய்ய நினைச்சாவே அங்கே ஒருத்தனை தூக்கிடுவேன்.. அது யாரா.. யாராஆஆ வேணாலும் இருக்கலாம்..” என்றவன் அதுவரை அணைத்து பிடித்து நின்று இருந்தவளை உதறித் தள்ளினான்.
அதில் தடுமாறி விழ போனவள், தன்னை நிலைபடுத்திக் கொண்டு நின்று, “நான் இனி எதுவும் சொல்லலை..” என்றாள். “ஹா ஹா.. சொன்னாலும் எந்தப் பயனும் இல்லைன்னு உனக்கே இதுக்குள்ள புரிஞ்சு இருக்கும்.. இருந்தாலும் ஒண்ணு சொல்றேன்.. ஏற்கனவே உன் மேலே கொலைவெறியில் என்ன செய்யலாம் எப்படிச் செய்யாலாம்னு இருந்த என்னைச் சீண்டி வேற விட்டு இருக்க.. இது உனக்குக் கொஞ்சமும் நல்லதே இல்லை.. என் அதிரடியை உன்னால தாங்கவே முடியாது.. பெட்டர் நீ வேணா தற்கொலை செஞ்சுக்கோயேன், அதுக்கு என்ன ஹெல்ப் வேணும்னாலும் நான் செய்யறேன்..” என்றான்.
“உங்களுக்கு நான் எதிர்ப்பை காட்டக் கூடாது.. அவ்வளவு தானே, அதைச் செய்ய மாட்டேன்.. ஆனா தற்கொலை எல்லாம் நான் செஞ்சுக்க மாட்டேன்.. எந்தப் பிரெச்சனைக்கும் தற்கொலை ஒரு தீர்வு இல்லை.. அப்படி இருக்கும் போது நடக்கும் எந்த விஷயத்திலும் என் மேல் தப்பே இல்லைனும் போது நான் ஏன் சாகணும்.. எப்படி நம்ம பிறப்புக்கு நாம காரணம் இல்லையோ அதே போல நம்ம இறப்புக்கும் நாம காரணமா இருக்கக் கூடாதுன்னு நினைக்கறவ நான்.. உங்களுக்கு அவ்வளவு அக்கறை இருந்தா நீங்களே என்னைக் கொன்னுடுங்களேன்..” என இத்தனைக்கும் பிறகும் தைரியமாகப் பேசி இருந்தாள் அம்ரு.
கேலியாக அம்ருவை பார்த்து பேசி விட்டு திரும்பி செல்ல முயன்றவனின் கால்கள் அவளின் வார்த்தைகளில் அப்படியே நின்றன. அத்தனை நேரம் இருந்த பார்வை எல்லாம் மாறி ஒரு பொருள் விளங்கா பார்வையில் புருவம் சுருங்க முகவாயை தேய்த்தவாறே சில நொடிகள் அம்ருவை பார்த்தவன் எதுவும் பேசாமல் வெளியேறி இருந்தான்.
அடுத்த நாள் நடந்த திருமணக் கோலாகலத்தில் ஷௌர்யா தான் சொன்னது போலவே அவளைக் கைக்குள் வைத்து படுத்தி எடுத்துக் கொண்டிருந்தான். வழக்கம் போலவே ஏற்கவும் முடியாமல் எதிர்க்கவும் முடியாமல் தன் உடன் பிறந்தவனை மட்டுமே மனதில் நிறுத்தி உள்ளுக்குள் தவித்துக் கொண்டும் வெளியில் சிரித்துக் கொண்டும் இருந்தாள் அம்ரு.
அன்று மாலை ஷௌர்யா குளியலறையில் இருந்த போது அவனின் அலைபேசி விடாமல் ஒலிக்கத் தொடங்கியது. அதன் அழைப்பொலியில் இருந்தே அழைப்பது யார் என அறிந்து வேகமாக வந்து எடுத்து இருந்தான் ஷௌர்யா.
“தாதி..”
“ஓ.. தாதி.. பரவாயில்லையே இன்னும் நான் கூட உன் நியாபகத்தில் இருக்கேனே..!!” என்று அந்தப் பக்கமிருந்து கோபம் கலந்த கிண்டலோடு கம்பீரமாக ஒலித்தது குரல். (உரையாடல் முழுவதும் ஹிந்தியில் நடைபெறுவதால் நாம் தமிழில் பார்ப்போம்)
“கியா தாதி.. உங்களை நான் மறப்பேனா.. இல்லை மறக்க தான் முடியுமா..” என்று வழக்கத்திற்கு மாறாக இறங்கி ஒலித்தது ஷௌர்யாவின் குரல்.
“நீ செஞ்சு இருக்கக் காரியத்துக்கும் உன் வார்த்தைக்கும் கொஞ்சமும் சம்பந்தமே இல்லையே ஷௌரி..”
“என்ன.. எதைப் பத்தி.. பேசறீங்க தாதி..?!” என்று கேட்ட ஷௌர்யாவின் குரலில் லேசான தடுமாற்றம் தெரிந்தது. அதுவரை தன் உடைகளை எல்லாம் மடித்து வைத்துக் கொண்டிருந்த அம்ரு அவர்களின் பேச்சு புரியவில்லை என்றாலும் இத்தனை நாளில் முதல் முறையாக ஷௌர்யாவின் குரல் தடுமாறுவதைக் கண்டு நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
“இப்போ தான் நியூஸ்ல மிஸ்டர் ஜெயின் வீட்டுக் கல்யாணத்தைப் பார்த்தேன்..” என்று அவர் சொன்னதை வைத்தே எதைப் பற்றிப் பேசுகிறார் என்று புரிந்துக் கொண்டவன், “அது.. தாதி..” என்று தொடங்கவும், “உன்னோட ஷாதி நியாயமா எனக்குச் சந்தோஷத்தை கொடுத்து இருக்கணும்.. ஆனா இப்போ..” என்று நிறுத்தியவர், “என்கிட்ட சொல்லணும்னு தோணலையா.. இல்லை, இப்படி ஒருத்தி இருக்கான்னே மறந்து போச்சா..” என்றார்.
“ஓ.. நோ தாதி.. உங்ககிட்ட மறைக்கணும்னு நான் ஏன் நினைக்கப் போறேன்..” என்று சமாதனம் செய்ய ஷௌர்யா முயல, “அப்போ உன் காதல் மனைவி அதைச் செய்யச் சொன்னாளோ..?!” என்று அழுத்தத்தோடு ஒலித்தது ராணி மதுமிதா வர்மாவின் குரல்.
“அப்படி.. அப்படி.. எல்லாம் எதுவும் இல்லை தாதி..” என ஷௌர்யா இடையிடவும், “ஓஹோ.. உங்க சகதர்மனியை பத்தி நான் எதுவும் சொல்லவே கூடாதோ.. டிகே.. இன்னைக்கே நீ இங்கே வந்தாகணும்..” என்றவர், அடுத்து ஷௌர்யாவின் வார்த்தையைக் கேட்பதற்குக் கூட இணைப்பில் இல்லை.
அலைபேசியையே சில நொடிகள் பார்த்தவன், அடுத்தச் சில நிமிடங்களில் தனி விமானம் மூலம் தன் பிறந்த ஊரை நோக்கி அம்ருவோடு சென்று கொண்டிருந்தான்.
இங்கிருந்து கிளம்பிய பிறகு செய்வதற்கென்றே அம்ருவை பழி தீர்க்க சில திட்டங்களை ஷௌர்யா வைத்திருந்தான். இப்போது முற்றிலும் அவனின் பயணத் திட்டம் மாறியதில் அம்ருவுக்கு அங்கு என்ன வைத்து காத்திருக்கிறதோ..?!!
தொடரும்..
இந்த நாள் இனிய நாளாக அமையட்டும்
கவி சந்திரா
This post was modified 1 week ago by Kavi Chandra
Topic starter
14/11/2024 7:21 pm
ஹாய் டியர்ஸ்
"உன்னை அமுதவிஷமென்பதா..!!" கதையை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை இங்கு என்னோடு பகிர்ந்துக் கொள்ளுங்கள்..
UAV - 16
இந்த நாள் இனிய நாளாக அமையட்டும்
கவி சந்திரா
This post was modified 5 days ago by Kavi Chandra
Topic starter
16/11/2024 3:28 pm
ஷௌர்யா வந்து இறங்கும் போது அங்கு அரண்மனையே அவனின் வரவை எதிர்பார்த்துக் கோலாகலமாகத் தயாராகி இருந்தது. அவர்களின் முறைப்படி ஆரவாரமான வரவேற்போடு காத்திருந்தார் மதுமிதா வர்மா.
ஷௌர்யா இறங்கியவுடனே விரைந்து சென்று அவரை “தாதி..” என அணைத்துக் கொள்ள, அவர் கொஞ்சம் கூடப் புன்னைகை இல்லாத முகத்தோடு நின்றிருந்தார். அதை நன்றாகவே உணர்ந்தவன் “ஓஹோ தாதி.. இன்னும் கோபமா..?!” என்று கொஞ்சி அவரைச் சமாதானம் செய்ய முயன்றான்.
“நாம அப்பறமா பேசிக்கலாம்.. இப்போ நடக்க வேண்டிய வேலையைப் பார்ப்போம்..” என்று உணர்ச்சிகள் அற்ற குரலிலும் முகத்தோடும் கூறியவர், அம்ருவை எரிக்கும் பார்வையில் ஏறிட்டப்படியே இருவருக்கும் சேர்த்து ஆரத்தி எடுத்து உள்ளே வரவேற்றார்.
அடுத்தடுத்து அவர்களின் ஒவ்வொரு சடங்காக அவர் சொல்ல சொல்ல அம்ரு செய்ய வேண்டும் ஆனால் அவரின் அதட்டல் குரலிலும் கோபமான அணுகுமுறையிலும் மிரண்டு போய் நின்று இருந்தவளுக்கு அவர் பேசிய ஹிந்தி வேறு சுத்தமாகப் புரியவில்லை.
மெதுவாகப் பேசினால் இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாகத் துண்டுதுண்டாகப் புரிந்து கொள்ளும் அளவே அவளின் ஹிந்தி புலமை எனும் போது அவரின் இந்த வேகமான சற்று பழமை நடை கலந்த பேச்சு எங்கே புரிய போகிறது. பேந்த பேந்த அம்ரு விழித்துக் கொண்டு நிற்பதை கண்டு தாதி மேலும் கோபமாகி முறைக்கத் தொடங்கினார்.
தன் வார்த்தையை மதிக்காமல் நிற்பதாக எண்ணியவர் திரும்பி கோபமாக ஷௌர்யாவை பார்க்க.. அவன் பல்லை கடித்தபடியே அம்ருவின் காதில் தாதியின் வார்த்தைகளை மொழி பெயர்த்தான். ஓரளவு அதைச் சரியாகப் புரிந்து கொண்டு தடுமாற்றத்தோடே ஒவ்வொன்றாகச் செய்து கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.
அதிலும் ஆளம் கரைத்த பெரிய தாம்பாளத்தில் அம்ரு தன் காலை வைத்துப் பின் வீட்டிற்குள் தன் கால் தடம் பதிய உள்ளே செல்ல வேண்டிய நிலையில் இதையெல்லாம் கண்டும் கேட்டும் அறியாத அம்ரு திருதிருத்துக் கொண்டே அனைத்தையும் செய்து கொண்டிருந்தாள்.
வழக்கமாக இது போன்ற நேரங்களில் கொண்டவனின் துணை இருக்கும் ஆனால் இங்கு அதுவே அவளுக்குப் பெரும் ப்ரச்சனை எனும் போது யாரின் துணையை நாடுவாள்.
தாதியின் பற்களுக்கு இடையில் கடிப்பட்டு வரும் வார்த்தைகளுக்கும் அதைத் தனக்கு மட்டுமே கேட்கும் குரலில் பல்லை கடித்துக் கொண்டு மொழி பெயர்ப்பவனுக்கும் பெரிதாக வித்தியாசம் தெரியவில்லை அவளுக்கு.
அப்படியே தன் யோசனைகளில் மூழ்கி மெல்ல அடி எடுத்து வைத்து வந்தவளுக்கு அந்தப் பாதசுவடுகள் அன்று ஷௌர்யாவின் அறையில் கண்ணாடி சில்லுகள் காலை பதம் பார்த்த போது அந்தத் தரையில் பதிந்த தன் ரத்த சுவடுகளை நினைவுப்படுத்தியது.
அன்று தரை கரையாகிறது எனக் கவலைப்பட்டவனின் மனநிலை அறிய முகத்தை மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தாள் அம்ரு. அவனின் கவனமோ அம்ருவிடம் கொஞ்சமும் இல்லாமல் பார்வை முழுவதும் அவனின் தாதியின் மீதே இருந்தது.
அப்படியே உள்ளே வந்த இருவரையும் “என்ன ஷௌரி இப்படியே உள்ளே போய்டலாம்னு எண்ணமா..?! நம்ம பழக்க வழக்கமெல்லாம் மறந்து போச்சா.. இல்லை மறக்க செஞ்சுட்டாங்களா..?! இப்போ வேற எண்ணங்கள் நினைவுகள் தான் முக்கியமா போச்சா..!!” என்று தாதியின் குரல் அழுத்தத்தோடு ஒலித்தது.
அதில் அம்ரு நின்று திரும்பி என்ன எனப் பார்ப்பதற்குள் ஷௌர்யா அவளைத் தன் கையில் ஏந்திக் கொள்ள, இதை எதிர்பாராமல் திகைத்து அம்ரு விழிக்க, வேகமாகத் தன் அறைக்குச் சென்று இருந்தான் ஷௌர்யா. வேகமாகச் செல்பவனையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்த தாதி அடுத்தடுத்து மற்றவர்களுக்குக் கட்டளைகளைப் பிறப்பித்து விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தார்.
இங்கு வேகமாக அறைக்குள் நுழைந்தவன் அவளை வழக்கம் போலவே தரையில் வீசினான். ஆனால் முன்பு போல் இதில் அதிர்ந்து எல்லாம் நோக்காமல் அதை எதிர்பார்த்தே இருந்தவள், வேகமாகத் தரையில் சென்று மோதாமல் ஓரளவு தன் கையை ஊன்றி சமாளித்துக் கொண்டாள்.
அவளும் கப்பலில் இருந்து கிளம்பியதிலிருந்தே ஷௌர்யாவின் முக இறுக்கத்தைக் கவனித்துக் கொண்டு தானே இருக்கிறாள். எத்தனை வேகமாக போன் வந்த பிறகு அங்கிருந்து சிலபல ஏற்பாடுகளைச் செய்து முடித்துக் கிளம்பினான் என்பது வரை.
எப்போதும் போல இப்போதும் எங்கு எதற்கு என எந்தக் காரணக் காரியங்களும் கூறாமல் அவன் கொண்டு வர செய்திருந்த ஆடம்பர உடைகளோடு அவளைத் தயாராகச் செய்து தானும் அப்படியே உடை அணிந்து கொண்டு அவளை இழுத்துக் கொண்டே இங்கு வந்திருந்தான் ஷௌர்யா.
ஓரளவு அவனின் பேச்சில் இருந்து வீட்டை சேர்ந்தவர்கள் என்று புரிந்துக் கொண்டிருந்தவள், இங்கு வந்து இறங்கிய பின் மலைத்தே போனாள். இத்தனை பிரம்மாண்டமான மாளிகையை அவள் படங்களில் மட்டுமே பார்த்திருக்கிறாள்.
மொத்த மாளிகையும் பூ கோலம் கொண்டு அவர்களுக்கே உண்டான மேளங்கள் முழங்க என்று இருந்த சூழ்நிலை தான் அவளைப் பயம் கொள்ளச் செய்து இருந்தது. இப்படியே யோசனையில் இருந்தவளை “ஹே.. இங்கே பாரு.. ஹிந்தி தெரியாதா உனக்கு..” என்ற சிடுசிடுப்பான குரல் கலைத்தது.
அதில் தலையை நிமிர்த்தி அம்ரு தலையசைப்பில் தன் பதிலை சொல்லும் முன் “உனக்கு டிரான்ஸ்லேட்டரா எல்லாம் என்னால வேலை பார்க்க முடியாது, சீக்கிரமா கத்துக்கோ.. எனக்கு என் தாதி ரொம்ப முக்கியம்.. அவங்க சொல்றதை கேட்டு ஒழுங்கா நட, உன்னைக் கட்டிகிட்ட கருமத்தை அவங்ககிட்ட சொல்லலையாம், நான் ஏதோ உன்னைக் கண்டு மயங்கி அப்படிச் செஞ்சதா நம்பிட்டு இருக்காங்க, அவங்க மனசு கஷ்டப்பட நான் காரணமா இருக்கக் கூடாது.. இந்தக் கல்யாணம் என்ன கருமத்துக்கு நடந்ததுன்னு எல்லாம் நான் அவங்ககிட்ட சொல்லிட்டு இருக்க முடியாது, என் மேலே உயிரையே வெச்சு இருக்க அவங்களால அதைத் தாங்கவே முடியாது.. அவங்க உன்னை என்ன பேசினாலும் திட்டினாலும் பரவாயில்லை, இதைப் பத்தி எல்லாம் அவங்களுக்குத் தெரியவரவே கூடாது.. புரியுதா.. இன்னும் உன் அண்ணனும் கண்ணனும் என் கைக்குள்ளே தான் இருக்காங்க.. மைண்ட் இட்..” என்று விட்டு வெளியேறிவிட்டான்.
தான் சொல்ல வேண்டியதை மட்டுமே சொல்லி முடித்து அவளுக்கும் பேசவோ சொல்லவோ ஏதாவது இருக்கும் என்ற எண்ணம் கொஞ்சமும் இல்லாமல் சென்றுவிட்டவனின் முதுகையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.
அவளின் மனமோ ‘அவங்களுக்குச் சொல்ல வேண்டுமானால் முதலில் எனக்குத் தெரிந்து இருக்கணுமே..?!’ என்று எண்ண இதழ்கள் வருத்தத்தோடு முறுவலித்தன.
அதன் பிறகு அவளுக்கு அங்குத் தினம் தினம் சோதனை காலம் தான். ஷௌர்யாவின் பெண் வடிவமாய் அதிலும் அவனுக்கும் மேலாய் இருந்தார் தாதி. தொட்டதற்கெல்லாம் குத்தம், செய்வதில் எல்லாம் குறை என்று நின்றால் குற்றம் நடந்தால் குற்றம் என்று சென்று கொண்டிருந்தது அம்ருவின் நாட்கள்.
தாதியின் பேச்சை புரிந்துக் கொள்ளவே இப்போது தான் அவளாக முயன்று ஆன்லைனில் ஹிந்தி கற்றுக் கொள்ள முயன்றுக் கொண்டிருக்கிறாள். அதைக் கொண்டு முயன்று அவர் சொல்லும் ஒவ்வொன்றையும் செய்ய அம்ரு போராடி கொண்டிருந்தாலும் அவர் அதில் என்ன குற்றம் கூறலாம் என்றே பார்த்துக் கொண்டிருப்பது போன்று அம்ருவுக்குப் பலமுறை தோன்றும்.
பூத கண்ணாடி வைத்து பார்த்தாலே தெரியும் அளவுக்கான சிறு தவறுகளை எல்லாம் பெரிதாக்கி திட்ட தொடங்குபவரை சிறிதும் முகம் மாறாமல் எதிர் கொள்வாள் அம்ரு. வேலையாட்களின் பிரச்சனைகளைக் கையாள சொல்லி அதை அம்ரு தனக்குத் தெரிந்த வகையில் செய்து முடிக்கும் வரை அவளையே அருகிலிருந்து பார்த்து கொண்டிருந்து விட்டு அதில் அவள் நடந்து கொண்ட விதம் கையாண்ட விதம் எனப் பல கொட்டுகளை வார்த்தையில் வைத்தார்.
இப்படியே இரண்டு வாரங்கள் கடந்து இருந்தது. இதில் எதிலுமே ஷௌர்யா தலையிடவில்லை. எப்படியும் அம்ருவுக்குத் துணையாகவோ அவளை ஆதரித்தோ எதுவும் செய்யவோ பேசவோ போவதில்லை என்றாலும் கூடத் தாதி அம்ருவை கையாளும் விதத்தைக் கண்டு குதுகலமாக அவரோடு இணைந்து கொள்ளக் கூட இல்லை.
இன்னும் சொல்ல போனால் ஷௌர்யாவை அவள் பார்ப்பதே அரிதாக இருந்தது. இரவில் உறங்கும் நேரம் மட்டுமே அறைக்கு வரும் போது தான் காண நேரும். அங்குப் போல் இங்குத் தனித்தனி அறையில் இருக்கச் சாத்தியமில்லாமல் போனதே அவனின் மிகப் பெரிய எரிச்சலாக இருந்தது.
இந்தக் கோபத்தை நாள் தவறாமல் அம்ருவின் மேல் கொட்டி கவிழ்த்துவிட்டே உறங்குவான் ஷௌர்யா. அவளும் எதிரில் இருக்கும் சோபாவில் உணர்வுகளற்ற முகத்தோடு அமர்ந்து அனைத்தையும் வாங்கிக் கொள்வாள்.
இங்கு தாதியிடம் விரும்பி ஆசைப்பட்டுத் திருமணம் முடித்திருப்பதாகச் சொல்லி சமாளித்து இருக்கிறான். உண்மை காரணம் அறிந்தால் அவர் மேலும் வருத்தம் கொள்ளக் கூடும் என்றே அவரின் எண்ணத்தை மறுத்துப் பேசாமல் அதையே ஆமோதித்து இருந்தான்.
ஷௌர்யா இதை தாதியிடம் மறைக்கக் காரணம், அவன் இதை யாருக்காகச் செய்கிறானோ அந்த நபர் தாதிக்கு பிடிக்காத நபர் என்ற ஒரே ஒரு காரணம் தானே தவிர மற்ற எதுவும் இல்லை. அவர்களுக்காகத் தன் வாழக்கையை வீணாக்கி கொண்டதாக எண்ணி வருந்துவார் என்றே அதை அவரிடம் மறைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.
******************
அன்று தாதிக்கு எழுபத்தைந்தாவது பிறந்தநாள்.. மிகக் கோலாகலமாகக் கொண்டாட அனைத்து ஏற்பாடுகளோடும் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது அரண்மனை.
விடியற்காலையிலேயே இருவரையும் அழைத்து அவர்களுக்கான உடையைத் தன் கையாலேயே கொடுத்து ஆசிர்வதித்தார் தாதி. அவர்கள் தயாராகி வரவும் அதற்காகவே காத்திருந்தார் தாதி. பூஜையில் தொடங்கி விருந்தினரின் வருகை மதிய விருந்து என ஆர்பாட்டமாக இருந்தது அன்றைய நாள்.
ஷௌர்யா தன் பரிசாக வைர மாலையைத் தாதிக்குக் கொடுத்தான். “நானா கூப்பிட்டு இங்கே வந்தவன் தானே நீ, உனக்கு என் பிறந்த நாள் எல்லாம் கூட நியாபகம் இருக்கா என்ன..?! இதுவே நான் கூப்பிடாம இருந்து இருந்தா புதுப் பொண்டாட்டி மயக்கத்திலேயே இருந்து இருப்ப..” என்று இன்னும் குறையாத கோபத்தோடு முகத்தைச் சுழித்தார்.
“தாதி.. உங்க எந்தப் பிறந்தநாளையும் நான் மறந்து இருக்கேனா.. இல்லை வராம இருந்து இருக்கேனா..?!” என்று தன் அதிகாரம் தோரணை ஆணவம் என அத்தனையையும் விடுத்துச் சமாதானம் செய்யும் குரலில் பேசிக் கொண்டிருந்தான் ஷௌர்யா.
“அது எல்லாம் அப்போ.. இப்போ தான் நீங்க பெரிய மனுஷன் ஆகிட்டீங்களே, சொல்லாம கல்யாணம் செஞ்சுக்கற அளவு செய்யறீங்க.. யாரோ அப்படிச் செய்யச் சொல்லி இருந்தாலும் நீங்க செஞ்சு இருக்கலாமா..!!” என்று ஷௌர்யாவில் தொடங்கி அம்ருவின் மேல் பார்வையைப் பதித்தவாறே முடித்தார் தாதி.
“தாதி.. நானும் வந்த நாளில் இருந்து எத்தனை முறை சொல்லிட்டேன்.. நம்ம தகுதிக்குச் சமம் இல்லைன்னு சொல்லி நீங்க வேண்டாம்னு சொல்லிடுவீங்கன்னு தான் நான் சொல்லலை.. மத்தப்படி வேற எந்தக் காரணமும் இல்லை.. இவ கூட எவ்வளவோ சொன்னா உங்ககிட்ட சொல்லி உங்க ஆசிர்வாதத்தோட செய்யலாம்னு, ஆனா எனக்குத் தான் உங்களைச் சின்ன வயசில் இருந்து நல்லா தெரியுமே.. அதான் நீங்க ஒத்துக்க மாட்டீங்கன்னு நானே.. அது தப்பு தான், தவுசன்ட் டைம்ஸ் சாரி, ப்ளீஸ் தாதி உங்க செல்ல ஷௌரி தானே நானு.. ப்ளீஸ்..” என்று சட்டென அவர் முன் மண்டியிட்டு கிட்டத்தட்ட கெஞ்சல் எனும்படியான குரலில் தாதியின் முகம் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தவனை நிஜமான ஆச்சர்யத்தோடு பார்த்து கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.
‘இவனுக்கு இப்படி எல்லாம் கூடப் பேச தெரியுமா..?!’ என்று தான் இருந்தது அம்ருவின் பார்வை. விழிகள் விரிய ஷௌர்யாவையே பார்த்து கொண்டிருந்தவளை தாதியின் கணைப்பு சத்தமே களைய செய்தது.
“உன் புருஷன் தான் எப்போ வேணாலும் பார்த்துக்கலாம்.. பெரியவங்க எதிரே இதெல்லாம் என்ன பழக்கம்..” என்று கடுமையான குரலோடு முகத்தைத் திருப்பினார் தாதி. அதில் ஷௌர்யா திரும்பி அவளை முறைக்கவும், ‘நானே அதிர்ச்சியில் நின்னு இருந்தா.. இவங்க வேற..’ என்று தனக்குள் எண்ணிக் கொண்டவள் அமைதியாகத் தலை குனிந்து கொண்டாள்.
அதன் பின் இன்னும் சிறுது நேரம் இருவரும் பேசி ஒரு வழியாகச் சமாதானத்திற்கு வந்து இருந்தனர். “எங்கே உன் பொண்டாட்டியோட பரிசு..” என்று அம்ருவின் பக்கமாக அவர் திரும்பவும், அம்ரு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திருதிருத்தாள்.
“ஓஹோ தாதி.. நான் வேற என் மனைவி வேறயா என்ன..?!” என்று அம்ருவின் தோளில் கையைப் போட்டு அணைத்தப்படி அவரிடம் கேட்டவன். “சொல்லு ஹனி..!!” என்று அம்ருவின் பக்கம் திரும்பவும், “இதைத் தான் கேக்க ஆசைப்பட்டேன்..” என்று அமர்ந்த இடத்தில் இருந்தே இருவருக்குமாகக் கைகளைச் சுழற்றி திருஷ்டி கழித்தார் தாதி.
அதன் பிறகு வந்திருப்பவர்களைச் சரியாக உபசரிக்கிறார்களா எனப் பார்வையிட தாதி சென்று விட, ஷௌர்யாவும் வேகமாக அங்கிருந்து நகர்ந்தான். தனித்து விடப்பட்ட அம்ரு, என்ன செய்வது எனத் தெரியாமல் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தவாறே நின்று இருந்தவள், பெண்கள் குழு ஒன்று குளிர்பானம் கேட்பதையும் அதைக் காதில் வாங்காமல் பேரர் வேறு பக்கம் செல்வதையும் கண்டு, தானே உள்ளே சென்று அவற்றைக் கொண்டு வந்து அவர்களுக்குக் கொடுத்தாள்.
ராஜ வம்சத்தின் புது மருமகளின் இந்தச் செயல் அங்கிருந்தவர்களுக்கு ஆச்சர்யத்தையும் வியப்பையும் தந்தாலும் அவளின் குணத்தை எண்ணி பாராட்டிக் கொண்டிருந்தனர். இவற்றைத் தூரத்தில் இருந்து தாதியும் கவனித்துக் கொண்டு தான் இருந்தார்.
அதோடு நின்றுவிடாமல் அம்ருவும் அடுத்தடுத்து யாருக்கெல்லாம் வேண்டுமெனக் கேட்டு கேட்டுக் குளிர்பானங்களைப் பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாள். இதில் பலர் அவளின் இந்தச் செயலை தாதியிடமே வந்து மனதார பாராட்டி சென்றனர்.
அவளையே பின் தொடர்ந்து கொண்டிருந்த தாதியின் கண்கள் சற்றுத் தொலைவில் தனக்கான வட்டத்தோடு நின்று பேசிக் கொண்டிருந்த ஷௌர்யாவின் மேலும் அடிக்கடி படிந்து மீண்டது. இதை அவனும் உணர்ந்தே இருந்தான்.
ஆரம்பத்தில் இதைக் கண்டு கொள்ளாதவன், பலமுறை படிய தொடங்கிய பார்வையைக் கண்டு யோசனையானான். அந்த யோசனையின் முடிவே அவனை அம்ருவை தேடி செல்ல வைத்தது.
கையில் இருந்த டிரேவில் இருந்தவை முழுவதும் தீர்ந்து விட்டு இருக்க.. மீண்டும் அதை நிரப்பிக் கொண்டு வர உள்ளே சென்றவளின் பின்னால் திடீரென வந்தவன், அம்ரு அங்கிருந்து வெளியேறும் தருணம் திரைசீலை மறைவில் இருந்து மற்றவர் அறியாமல் ஏன் அம்ருவே அறியாமல் அவளின் சோளியில் போடப்பட்டிருந்த முடிச்சை பிடித்து அவிழ்த்து விட்டான்.
இதை அறியாமல் வெளியே வந்தவள், அமர்ந்திருந்தவர்களை நோக்கி செல்லவும், சட்டென அவளின் பின் வந்து நின்று அம்ருவின் இடையைப் பற்றித் தன்னோடு சேர்த்து நிறுத்தினான் ஷௌர்யா.
அதில் அம்ரு திடுக்கிட்டு விழிக்கவும் அருகில் இருந்த அலங்கார வளைவான திரைசீலைக்குப் பின் சற்று மறைந்தும் மறையாமலும் இருந்த இடத்திற்கு அவளை இழுத்துச் சென்றான்.
அதில் மிரண்டவள், அடுத்து ஷௌர்யாவின் விரல்கள் தன் வெற்று முதுகில் ஊர்வைதை உணர்ந்து திடுக்கிட்டு, “எ.. ன்.. ன.. செ.. ய்.. ய.. றீ.. ங்.. க.. கை.. யை எ.. டு.. ங்.. க..” என்றால் பயத்தோடான குரலில்.
“ஷ்ஷ்ஷ்..” என்று மட்டுமே சொன்னவனின் கரங்கள் மேலும் அவளின் முதுகில் விளையாட தொடங்கவும், விலக முயன்றவளை அவனின் மற்றொரு கரம் மீண்டும் அழுத்தமாக இடையைப் பற்றித் தன்னோடு சேர்த்து நிறுத்தி கொண்டதில் அதை ஏற்க முடியாமல் நெளிய தொடங்கினாள் அம்ரு.
“ஹே.. ஓவரா ஸீன் போடாதே.. தாதி பார்க்கறாங்க.. எவனோ ஒரு முட்டா பய இப்படி எல்லாம் செஞ்சா தான் அவன் ஆதர்ஷ புருஷன்னு இங்கே இருக்கறவங்க உள் மனசுக்குள்ள எல்லாம் நுழைஞ்சு அவங்களை நம்ப வெச்சு இருக்கான் போல.. அதைச் செய்யாதவனை எல்லாம் சந்தேகமா தான் பார்க்கறாங்க.. அதான் கொஞ்ச நேரம் அப்படியே வெக்க படறது போல ஆக்ட் கொடு.. அதான் உனக்குச் சூப்பரா வருமே..” என்று அவளின் காதில் மற்றவர் பார்வைக்குக் காதல் வசனம் போல் கிசுகிசுப்பான குரலில் கூறியவன், முடிச்சிடுவது போல் நடிக்கத் தொடங்கினான்.
அம்ரு மெல்ல விழி உயர்த்திப் பார்க்கவும், தூரத்தில் இருந்து தாதி இவர்களையே கனிவோடு பார்த்துக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. இதுவரை அவரின் கண்களில் கோபத்தைத் தவிர எதையும் கண்டிராதவளுக்கு ஷௌர்யாவின் வார்த்தைகள் புரிய, மெல்ல பார்வையைத் திருப்ப அங்கு இருப்பவர்கள் எல்லோருமே கண்டும் காணாதது போல் இங்குத் தான் பார்த்து கிசுகிசுத்து கொண்டிருந்தனர்.
அவர்களுக்கெல்லாம் அப்படிக் காட்சி பொருளாக இருக்க அம்ருவால் கொஞ்சம் கூட முடியவில்லை. ஆனால் இதை அருகில் இருப்பவனிடம் கூறினால் இதற்கும் மேல் எதையாவது செய்து வைப்பான் என்று அறிந்தே ஷௌர்யா சொன்னது போலவே வெட்கம் போல் தலை குனிந்து கொண்டு நின்று இருந்தாள்.
பல நிமிடங்கள் கடந்தும் ஷௌர்யா விலகாமல் போகவே, “இன்னும் முடியலையா..” என்று மெல்லிய குரலில் அம்ரு கேட்க, அதுவரை முதுகில் விளையாடி கொண்டிருந்த விரல்களுக்கு வேலை நிறுத்தம் கொடுத்தவன், “எனக்கு இதெல்லாம் போட தெரியாது.. சும்மா தான் பர்பாமென்ஸ் கொடுத்துட்டு இருக்கேன்.. இங்கே இருந்து மூவ் செய்யணும்னா நீயே போட்டுகிட்டா தான் உண்டு..” என்றான் அசால்டான குரலில்.
இதில் திகைத்தவள், “முதலிலேயே சொல்லி இருக்கலாம் இல்ல சார்.. இப்போ நான் எப்படித் திரும்பி போக முடியும், இன்னும் நாட் போடாமலேயே இருக்குன்னு பார்க்கறவங்களுக்கு எல்லாம் தெரியுமே..” என்று கவலை குரலில் அம்ரு கேட்டுக் கொண்டு இருக்க.. “அது உன் கவலை..” என்று விட்டு விலகி சென்று இருந்தான் ஷௌர்யா.
தொடரும்..
இந்த நாள் இனிய நாளாக அமையட்டும்
கவி சந்திரா
Topic starter
16/11/2024 3:37 pm
அப்படியே திகைத்து போய் நின்றிருந்தவளின் பின்னால் கயிறு இழுத்து முடிச்சிடப்படுவதை உணர்ந்து அம்ரு அவசரமாகப் பார்வையைத் திருப்ப.. அங்கு தாதி அதைச் செய்து கொண்டிருந்தார்.
“அவன் பொண்ணுங்க விஷயத்தில் ரொம்பத் தள்ளி நிக்கறவன், இதில் எல்லாம் கொஞ்சமும் அனுபவம் கிடையாது.. ஏதோ உன் கூடக் கொஞ்ச நேரம் நெருக்கமா இருக்கணும்னு அவசரப்பட்டு அவிழ்த்துட்டான்.. ஆனா பாவம் போட தெரியலை பாரு.. எங்கே இங்கேயே நின்னா நீ திட்ட போறேன்னு தான் ஓடிட்டான்..” என்று அம்ரு கேட்காமலே புன்னகையோடு விளக்கமளித்துக் கொண்டிருந்தார்.
‘நிஜமான காதல் தம்பதிகள் என்றெண்ணி தாதி பேசுவது புரிந்தாலும் இத்தனை நாட்களில் முதல் முறையாகத் தன்னிடம் அவர் வெளிபடுத்தும் புன்னகையை ஆச்சர்யமாகப் பார்த்து கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.
“என்ன.. எல்லாத்துக்கும் இப்படி ஷாக் ஆகி நிக்கறது தான் உன் மேனரிசமா..?!” என அவளின் கன்னம் பற்றிச் சிரிப்போடு கேட்டவர், அம்ருவையும் கையோடு அங்கிருந்து அழைத்துச் சென்றார்.
அதன் பின் அவரோடே அன்று முழுவதும் அம்ருவை வைத்துக் கொண்டார் தாதி. அதிலும் அதிசயத்திலும் அதிசயமாக ஒரு சிடுசிடுப்பும் இல்லாமல் அமைதியாகவே பேசி பழகியதை நம்ப முடியாத ஆச்சர்யத்தோடே பார்த்தவாறே சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.
**************
அழுதழுது சுருண்டு போய்க் கிடந்தாள் காவ்யா. அவளை எப்படித் தேற்றுவது எனத் தெரியாமல் சூர்யா கவலையோடு அமர்ந்திருந்தான். அன்று முகுந்த் மற்றும் சூர்யா ஹோட்டலில் இருந்து வெளியே வரும் போது காவ்யா அழைத்துத் தடுமாற்றத்தோடு பேசி இன்றோடு இருபது நாட்களைக் கடந்து இருந்தது.
இத்தனை நாட்கள் ஆகியும் அவளை இயல்புக்கு திருப்ப முடியாமல் தான் தவித்துக் கொண்டிருக்கிறான் சூர்யா. இருபது நாட்களிலேயே இளைத்து துரும்பாகி இருந்த மனையாளை கவலையோடு பார்த்தவாறே அமர்ந்திருந்தவனைக் கலைத்தது அலைபேசி.
“சொல்லு முகுந்த்..” எனத் தெளிவில்லாத குரலில் கேட்கவும், சில நொடிகள் அந்தப் பக்கம் அமைதி காத்தவன், சட்டென்று “நீ ஊருக்கு எப்போ கிளம்பற சூர்யா..?” என்றிருந்தான்.
அதில் புரியாமல் சில நொடிகள் திகைத்த சூர்யா, அங்கிருந்து எழுந்து வெளியில் வந்து, “என்னாச்சு முகுந்த்..?” என்றான். “இன்னும் எவ்வளவு நாள் இப்படியே இங்கேயே இருக்க முடியும் சூர்யா.. உன் வொய்ப் இப்போ இருக்க நிலைக்கு இங்கே இருக்கறதை விடக் கிளம்பி போறது தான் சூர்யா சரி..” எனத் தன் மனதில் இருந்ததைப் பகிர்ந்தான்.
“அது எப்படி முடியும் முகுந்த்..? இன்னும் அம்ரு பத்தி எதுவுமே..” என்று பேசிக் கொண்டிருந்தவனை இடைமறித்த முகுந்த், “இன்னும் கிடைக்கும்னு நம்பறீயா..” என்றான்.
வழக்கமாக முகுந்த் இப்படி எல்லாம் பேசுபவன் இல்லை என்பதால் நெற்றியை சுருக்கிய சூர்யா, “எங்கே இருக்க முகுந்த்..?” என்றதும் உடனே “ம்ம், நடுத் தெருவுல..” என விரக்தியான குரலில் பதில் வந்தது.
“முகுந்த்.. என்ன இது, நீ உடனே கிளம்பி வீட்டுக்கு வா..” என சூர்யா அழைக்க.. “ம்ப்ச்.. நான் எங்கேயும் வரலை சூர்யா.. நீ முதலில் ஊருக்குக் கிளம்பு.. உன் வேலையைக் காப்பாத்திக்கோ.. சிஸ்டருக்கும் ஒரு மாற்றம் கண்டிப்பா வேணும், இங்கே இருக்கறதை விட நீ அங்கே கூட்டிட்டு போனா அவங்களுக்குக் கொஞ்சம் மன மாற்றம் வரும்..” என்றவன் அழைப்பை துண்டித்து இருந்தான்.
சட்டெனத் துண்டிக்கப்பட்ட அலைபேசியே முகுந்த்தின் மனநிலையை எடுத்துரைக்கப் போதுமானதாக இருக்க, மீண்டும் முகுந்த்தை அழைத்திருந்தான் சூர்யா. “உடனே கிளம்பி வீட்டுக்கு வா முகுந்த்..” என எடுத்தவுடன் அழுத்தமான குரலில் கூறினான் சூர்யா.
“நான் தான்..” என்று துவங்கியவனை இடையிட்ட சூர்யா, “சொன்னா புரிஞ்சுக்க முகுந்த்.. வியாவை இங்கே தனியா விட்டுட்டு என்னால் வெளியே வர முடியாது.. நீ கிளம்பி வீட்டுக்கு வா.. நாம பேசிக்கலாம்..” என்று பலவாறு பேசி ஒருவழியாக அவனைச் சம்மதிக்க வைத்தான்.
மீண்டும் உள்ளே சூர்யா வந்த போதும் முன்பு எந்த நிலையில் இருந்தாளோ அதே போல் தான் அசையாமல் படுத்திருந்தாள் காவ்யா. அவளையே துயரத்தோடு பார்வையால் வருடிய சூர்யாவின் எண்ணம் அன்று காவ்யா தனக்கு அழைத்த தினத்துக்குச் சென்றது.
“நீங்க எங்கே இருக்கீங்க..?” என்று பதட்டத்தோடு ஒலித்த காவ்யாவின் குரலில் காரில் ஏற முயன்ற சூர்யா அப்படியே நின்றான். “என்னாச்சு வியா.. ஏதாவது பிரச்சனையா..?! உங்க அண்ணா ஆளுங்க உன்னைக் கண்டு பிடிச்சுட்டாங்களா..?!” என்று பதட்டமானான்.
அதில் காரில் அமர்ந்து இருந்த முகுந்த்தும் இறங்கி வேகமாக சூர்யாவை நெருங்கி அவன் முகம் பார்த்தான். “அ.. ண்.. ணா.. அ.. ண்.. ணா.. நியூஸ்ல..” என்றதோடு அழுகையோடு காவ்யா தொடர்பை துண்டித்து இருக்க.. குழப்பமும் பதட்டமுமாகத் தன் அலைபேசியில் நேரடி செய்திகளின் ஒளிபரப்பை காண துவங்கினான் சூர்யா.
“பிரபல தாதா நாராயண் ரெட்டி வெட்டி கொலை.. கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாதங்களுக்கு முன் வெட்டி சாய்க்க பட்டு அழுகிய நிலையில் கண்டெடுக்கப்பட்ட உடல் பிரபல தாதா நாராயண் ரெட்டியுடையது என்று தெரிய வந்துள்ளது..” என முக்கியச் செய்திகள் தொடர்ந்து ஒளிபரப்பப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது.
இதைக் கண்டு திகைத்த இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பெரும் திடுக்கிடலோடு பார்த்து கொண்டனர். அதன் பின் கொஞ்சமும் நேரத்தை வீணாக்காமல் காவ்யாவை காண விரைந்தனர்.
தோழியின் மடியில் அழுதழுது துவண்டு போய்க் கிடந்தாள் காவ்யா. சூர்யா அங்கு நுழைந்த உடன், “அண்ணா.. அண்ணா.. பார்த்தீங்களா..?!” என்ற கதறலுடன் அவனை அணைத்துக் கொண்டவளை என்ன சொல்லி தேற்றுவது எனப் புரியாமல் தடுமாறியவனுக்குமே இது மிகப் பெரிய அதிர்ச்சி தான்.
இருவரும் அழுது கொண்டே இருந்தவளையும் உடன் அழைத்துக் கொண்டு செய்தியில் குறிப்பிட்டு இருந்த இடத்திற்கு விரைந்தனர். அங்கு மூன்று பேர் வெட்டி கொல்லப்பட்டு இறந்திருப்பது தெரிந்தது.
நாராயண் ரெட்டியின் தங்கை காவ்யா என்றும் தன்னை அவளின் கணவன் என அறிமுகபடுத்திக் கொண்ட சூர்யா, அங்கிருந்த காவல்துறை ஆட்களிடம் விவரம் கேட்டறிந்தான்.
சரியாகச் சொல்ல வேண்டுமானால் காவ்யா ஊரை விட்டு சென்ற அன்று இரவு வெளியில் கிளம்பி சென்ற நாராயண் ரெட்டியையே அவரோடு இருந்த அனைவரும் இறுதியாகப் பார்த்ததாகக் கூறி இருந்தனர். இரவில் திடுமென அவனின் வலது கை மற்றும் இடது என அறியப்பட்ட இருவரோடும் எங்குச் செல்கின்றனர் என எந்த விவரமும் கூறாமல் கிளம்பி சென்று இருந்தனர்.
அதன் பின் வீடு திரும்பாதவர்களை அலைபேசியிலும் தொடர்பு கொள்ள முடியாமல் போனது. வெளியில் சொல்லாமல் தங்களுக்குள்ளேயே குழுவாகப் பிரிந்து தேடிக் கொண்டிருந்த அவரின் ஆட்கள் பிரபல தாதா காணவில்லை என்று எதிரி குழுக்களுக்குத் தெரிந்தால் தங்கள் நிலை கவலைக்கிடம் என்றே போலீஸிடம் கூடச் செல்லவில்லை.
இப்படித் தேடி கொண்டிருந்தவர்களின் கையில் சிக்கினான் இந்தக் குழுவில் முன்பிருந்த சுரேஷ். வேறு குழுவில் பணம் வாங்கிக் கொண்டு தங்களிடம் இரட்டை வேஷம் போடுவதை அறிந்து நாராயண்ணால் கடுமையான எச்சரிக்கையோடு வெளியேற்றபட்டவன் அவன்.
அவனை எதிர்பாராமல் இரவு கேளிக்கை விடுதி ஒன்றில் சந்திக்க நேர்ந்த போது தான் அவன் கழுத்தில் மின்னி கொண்டிருந்த நாராயண் ரெட்டி சென்டிமென்ட்டாக அணிந்து இருந்த செயினைக் கண்டார்கள் அவரின் குழுவை சேர்ந்தவர்கள்.
முழுப் போதையில் இருந்தவனைத் தூக்கி சென்று இரவெல்லாம் வைத்து சிறப்பாகக் கவனித்ததிலேயே இந்தச் சம்பவம் வெளிச்சத்திற்கு வந்தது. பணத்திற்கு ஆசைப்பட்டு இங்கு உளவு வேலை பார்த்து கொண்டிருந்தவரை அவனுக்கு இருந்த மரியாதை நாராயண் ரெட்டி வெளியே விரட்டிய பிறகு அந்தக் குழுவிலும் இல்லாமல் போனது.
சுரேஷை ஒரு மூலையில் ஒப்புக்கு சப்பானாக மட்டுமே அங்கு வைத்திருந்தனர். ஏதாவது முக்கிய விஷயம் பேசுவதாக இருந்தாலோ இல்லை மற்ற குழுக்களுக்கு ஸ்கெட்ச் போடுவது அவர்களின் வருமானத்தை அசைத்து பார்க்கும் வகையிலான திட்டம் என எதைப் பற்றிய பேச்சு வார்த்தையாக இருந்தாலும் கவனமாக சுரேஷை வெளியே அனுப்பிய பின்னரே அதைச் செய்வர்.
ஒரு கட்டத்தில் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல் இவன் கேள்வி எழுப்பிச் சண்டையிடவும், “ஐந்து வருஷமா கூட இருந்தவனுக்கே காசுக்கு ஆசைப்பட்டுத் துரோகம் செஞ்ச நீ அதையே வேற ஒருத்தன்கிட்ட வாங்கிட்டு எனக்குச் செய்ய மாட்டேன்னு என்ன நிச்சயம்..!” என்று திரும்பக் கேள்வி எழுப்பவும் வாயடைத்துப் போனான்.
ஆனால் தான் அப்படி எல்லாம் செய்ய மாட்டேன் என எவ்வளவோ வாதாடி பார்த்தும் அங்கே அதை ஏற்க யாருமே தயாராக இல்லை. சரி இதற்கு மேல் இங்கிருப்பது வீண் என்று எண்ணி சுரேஷ் வெளியேற முயல, அதற்கும் அவர்கள் விடவில்லை.
இத்தனை நாட்களாக உள்ளே இருந்து இங்குள்ளவர்களைப் பற்றி முழு விவரம் அறிந்திருந்தவன் என்பதால் நீ வெளியே போய் எதிரி குழுக்களில் இணைந்து எங்களின் பலம் பலவீனம் அறிந்து ஸ்கெட்ச் போட்டு கொடுக்க வாய்ப்புகள் அதிகம் என்று கூறினர்.
அதன் பின் அடிதடி கட்ட பஞ்சாயத்து போன்ற எந்த வேலைகளும் கொடுக்காமல் அவர்களோடே ஒரு எடுபிடி போல வைத்து கொண்டனர். தன் தவறே இதற்கெல்லாம் காரணம் என எண்ணாமல் நாராயண் ரெட்டி வெளியேற்றியதே இதற்கெல்லாம் காரணம் என்று முட்டாள் தனமாக யோசித்துக் கோபத்தை வளர்த்துக் கொண்டு பழி வாங்க நேரம் பார்த்துக் காத்திருந்தான் சுரேஷ்.
நாராயண் ரெட்டி..
நிழல் உலக நடவடிக்கைகள் அனைத்தும் செய்யும் ஒரு முழுமையான தாதா. தன் பதினெட்டு வயதில் தவிர்க்க முடியாமல் கத்தியை கையில் எடுத்தவன், முப்பத்தாறு வயதில் அந்தப் பகுதியின் நிழல் உலகக் குழுக்கள் அனைத்திற்கும் முடி சூடா மன்னனாக இருந்தவன்.
அவனுக்கு அடிபணிந்து செல்வதே தங்கள் உயிருக்கு சால சிறந்தது என்று எண்ணி பணிந்தாலும் அத்தனை குழுவுமே அவனின் மேல் உள்ளுக்குள் கனன்று கொண்டிருக்கும் ஆத்திரத்தோடே சந்தர்ப்பத்தை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தது.
நாராயண் ரெட்டியின் ஒரே தங்கை தான் காவ்யா. அவனின் பதினைந்தாம் வயதில் எதிர்பாராமால் அவன் கை சேர்ந்த பொக்கிஷம். காலம் சென்று நடந்த பிரசவத்தின் காரணமாக மிகவும் சிரமப்பட்டு காவ்யா பிறந்த போதே ஜன்னி கண்டு இறந்துவிட்டார் அவர்களின் தாய்.
தந்தையும் வயது முதிர்ந்தவர் என்றதோடு வறுமையின் காரணமாக அவர் கூலி வேலைக்குச் சென்றே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் என்று சூழ்நிலை இருக்க.. அண்ணனின் முழுப் பொறுப்பாகி போனாள் காவ்யா.
அந்தப் பகுதியில் இருந்த ஒரு கடையில் வேலை செய்து கொண்டே தங்கையை தன்னோடு வைத்து பார்த்துக் கொண்டான். அப்படிச் சென்று கொண்டிருந்த நேரத்தில் தான் காவ்யாவுக்கு இரண்டரை வயதாகும் போது தந்தையும் இறந்து விட, ஒரு நாள் இரவு கடைக்கு முழுப் போதையில் வந்த கும்பல் ஒன்று நிறையப் பொருட்களை வாங்கிக் கொண்டு பணமே தராமல் வெளியேற முயல, அவர்களைச் செல்லவிடாமல் தடுத்துப் பணம் கேட்டுக் கெஞ்சினான் நாராயண்.
ஆரம்பத்தில் சின்னப் பையன் தானே என்று தள்ளி விட்டு செல்ல முயன்றவர்களை வழி மறித்துத் தடுக்கவும், அந்த ஏரியாவில் ரவுடி என்று பெயர் எடுத்து இருந்தவனுக்கு அங்கு ஈகோ விழித்துக் கொண்டதில் சிறுவன் என்றும் பாராமல் பலமாகத் தாக்க தொடங்கினான்.
அத்தனை அடியையும் வாங்கிக் கொண்டும் அவர்களைத் தடுப்பதிலேயே இவன் குறியாக இருக்கவும், கூடி நின்ற மக்களின் முன் அவமானமாகி போனதில் அங்கு விளையாடி கொண்டிருந்த காவ்யாவின் கழுத்தில் கத்தி வைத்து மிரட்ட துவங்கினான் அந்த ரவுடி.
அதுவரை கெஞ்சி கொண்டிருந்த நாராயண், உயிராய் வளர்க்கும் தங்கையின் கழுத்தில் கத்தியை கண்டதும் வெகுண்டு எழுந்து அருகிலிருந்த கடை கத்தியை எடுத்து கொஞ்சமும் யோசிக்காமல் அந்த ரவுடியை குத்தி இருந்தான். இதைக் கண்டு அந்த ரவுடியோடு வந்தவர்கள் சிதறி ஓட.. ரத்த வெள்ளத்தில் துடிதுடித்து இறந்தான் அவன்.
ஆத்திரத்தில் செய்து முடித்து இருந்தாலும் அதன் பின் தானும் ஜெயிலுக்குப் போனால் தன் குட்டி தங்கையின் நிலை என்ன என்ற பயம் மனதில் வர, சற்றும் யோசிக்காமல் முகத்தில் கோபத்தைக் கொண்டு வந்தவன், “இங்கே பார்த்தது பற்றி யாராவது போலீஸில் சொன்னாலோ சாட்சி கொடுக்க முயற்சி செஞ்சாலோ அவங்க குடும்பத்தில் எத்தனை கொலை விழும்னு தெரியாது...” என்று விட்டு தன் தங்கையைத் தூக்கி கொண்டு வீட்டிற்குச் சென்றான்.
இறந்தது அவர்களுக்குத் தொல்லை கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ரவுடி என்பதாலும் சாட்சி சொல்ல யாரும் முன் வராததாலும் பெரிதாகத் தோண்டி விசாரிக்காமல் முன் பகையின் காரணமாக ஏற்பட்ட கொலை என்று வழக்கை முடித்து இருந்தது போலீஸ்.
அதன் பின் கொலை செய்தவன் என்ற பயத்தின் காரணமாக நாராயணுக்குக் கடையில் வேலை கொடுக்க மறுத்தார் முதலாளி. இவை அனைத்தும் நேற்று அவருக்கு நஷ்டம் ஆகக் கூடாது என்றே நடந்திருப்பதை அறிந்தும் இப்படிச் செய்பவரிடம் மேலும் எதிர்த்து எல்லாம் பேசாமல் விலகி சென்று விட்டான் நாராயண்.
அதன் பின் அந்தப் பகுதியில் சின்னச் சின்னத் தகராறுகள் சம்பந்தமாகவும் கட்ட பஞ்சாயத்து போன்றவைகளும் அவனைத் தேடி வர தொடங்கின. அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வளர்ந்து தாதாவாக மாறினாலும் கடைசிவரை அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்வாதாரத்தில் என்றுமே கை வைத்ததில்லை அவன்.
அந்த வாழ்க்கையை தானும் வாழ்ந்து பார்த்தவன் என்பதால் முடிந்த அளவுக்கு அவர்களுக்குத் தன்னாலான உதவிகளையும் மாதம் தவறாமல் செய்து வந்தான். இதனால் எல்லாம் அந்தப் பகுதி மக்களின் மத்தியில் உயர்வான இடத்தி இருந்தான் நாராயண்.
எப்போதும் படை பரிவாரங்கள் சூழ வளம் வருபவன் என்பதால் யாராலும் அவனை எளிதில் நெருங்கவே முடியாது. இத்தனைக்கு இடையிலும் காவ்யாவை கண்ணாகப் போற்றிப் பாதுகாத்தான். அவளின் ஆசைகள் தேவைகள் எனப் பார்த்து பார்த்துக் கவனித்தான்.
இப்படி எல்லாம் சரியாகச் சென்று கொண்டிருந்த நேரத்தில் தான் காவ்யாவை பார்த்து ஆசைப்பட்டுத் தன் மகனுக்கு மணக்க கேட்டு இருந்தார் ஒரு தொழிலதிபர். தன் தொழில் இந்த நடவடிக்கைகள் எல்லாம் எங்கே தன்னுடைய தங்கையின் வாழ்க்கையையும் எதிர்காலத்தையும் பாதித்து விடுமோ என்ற பயமும் நல்ல பெரிய இடத்தில் தங்கையை வாழ வைக்க முடியாமல் போய் விடுமோ என்ற எண்ணமும் சமீப காலமாக நாராயண் மனதை அலைகழித்துக் கொண்டே இருந்தது.
அதற்கெல்லாம் தீர்வு போல் அவன் எதிர்பார்த்திருந்தது போன்றே வந்திருந்த வரனை தவற விட மனமில்லாமல் அந்தப் பையனை பற்றி விசாரித்து அறிந்து கொண்டு நிச்சயதார்த்தத்திற்கும் நாள் குறித்து விட்டான் நாராயண்.
இதுவரை காவ்யா தன் சொல்லை தட்டியதில்லை என்ற எண்ணமும் அவளின் வாழ்க்கைக்கு நல்லதே செய்கிறோம் என்ற நம்பிக்கையும் அவனை விரைவாக முடிவெடுக்கச் செய்திருந்தது. இதில் நாராயண்ணை நெருங்கிய உறவாக்கி கொண்டால் தொழிலில் வரும் சில பல பிரச்சனைகளைக் கையாள எளிதாக இருக்கும் என்று மணமகனின் தந்தை போட்டிருந்த கணக்கை பற்றியும் அறிந்தே இருந்தாலும் ‘யாருக்குச் செய்யப் போகிறோம்.. தன் தங்கையின் குடும்பத்திற்கும் அவளின் நல்வாழ்விற்கும் தானே..!!’ என்றே நாராயண் யோசிக்காமல் சம்மதித்தது.
ஆனால் இதைப் பற்றி அறிந்தவுடன் அதிர்ந்த காவ்யா இதை வேண்டாமெனத் தவிர்க்க போராட, அதை வழக்கமான திருமணப் பேச்சு எடுத்ததும் பெண்கள் பயந்து தயங்கி மறுக்கும் ஒன்றாகவே பார்த்த நாராயண், கிடைத்து இருக்கும் நல்ல சம்பந்தத்தை விடத் தயாராகவே இல்லை. காவ்யாவை சமாதானபடுத்திச் சம்மதிக்க வைக்கவே முயன்றார்.
காவ்யா இதை ஏற்றுக் கொள்ளாததற்குக் காரணம் அவள் மனதில் ஆழ பதிந்திருந்த சூர்யா தான். காவ்யா படித்த கல்லூரியின் பேராசிரியராக இருந்தான் சூர்யா. இருவருக்குமே பார்த்தவுடன் மனதில் மற்றவரின் உருவம் ஆழ பதிந்து போய் இருந்தது.
சூர்யா தன்னிடம் படிக்கும் மாணவியிடம் இதை வெளிபடுத்துவது தவறு என்று ஒதுங்கி இருக்க.. அதே காரணமே அவளையும் அமைதி காக்க செய்திருந்தது. இப்போது கல்லூரி படிப்பு முடிந்து இருந்தாலும் சூர்யா தன் பணியிடத்தை மாற்றிக் கொண்டு சென்று இருக்க.. அவளால் இதைப் பற்றிச் சூர்யாவோடு கலந்தாலோசித்து ஒரு முடிவுக்கு வர முடியாத நிலை.
வழக்கத்திற்கு மாறாக முரண்டு பிடிக்கும் அண்ணனிடமும் தைரியமாக சூர்யாவை கை காண்பித்து மறுக்க முடியாத சூழல் என்று மாட்டி கொண்டு தவித்தவள், இரண்டு நாட்களாக அழுதழுது இறுதியாக எடுத்த முடிவே சூர்யாவை தேடி செல்வது.
அவனை அலைபேசியில் அழைத்து இதைப் பற்றிப் பேச ரொம்பவே பயந்தாள் காவ்யா. ஒரே வார்த்தையில் மறுத்து விட்டால் என்ற பயமும் தன் அண்ணனை காரணம் காண்பித்து முடியாது என்று விட்டால் என்ற தயக்கமும் அவளை வெகுவாக அலைகழித்தது.
அதனாலேயே இறுதியாக நேரில் சென்று தன் நிலையை எடுத்து கூறி மணக்க கேட்பது, அப்படிச் சம்மதிக்கவில்லை என்றால் அங்கேயே விழுந்து தற்கொலை செய்து கொள்வது என்ற திட்டத்தோடே வீட்டை விட்டு கிளம்பினாள்.
ஆன்லைனிலேயே இரவு ரயிலாகப் பார்த்து டிக்கெட் புக் செய்து கொண்டவள், யாருக்கும் தெரியாமல் தப்பிக்கும் சந்தர்பத்தை எதிர்பார்த்து இருளில் காத்திருக்கத் தொடங்கினாள். அவளின் நல்ல நேரமாக காவ்யா கிளம்ப வேண்டிய நேரத்திற்கு ஒரு மணி நேரம் முன்பே ஒரு தொழில் பிரச்சனையைத் தீர்க்க வேண்டி நாராயண் தன் படை பரிவாரங்களோடு கிளம்பி சென்று விட்டான்.
அதன் பின் வீட்டை சுற்றி காவலுக்கு இருந்தவர்களின் கண்ணில் மண்ணைத் தூவி விட்டுப் பின் பக்கமாகச் சுவர் எகிறி குதித்துச் சென்று இருந்தாள் காவ்யா. இத்தனையையும் தைரியமாகச் செய்து விட்டாளே தவிர, ‘உன்னை நான் காதலிப்பதாக எப்போ சொன்னேன்..?!’ என சூர்யா கேட்டு விட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயம் ஒவ்வொரு நொடியும் அவளுக்கு இருக்கவே செய்தது.
ஆனால் சூர்யாவின் கண்களில் அவனையும் அறியாமல் சில முறை வெளிப்பட்ட நேச பார்வை ஒன்றை மட்டுமே பற்று கோலாகக் கொண்டே தன் பயணத்தைத் தொடங்கி இருந்தாள் காவ்யா.
இதில் நாராயணின் பிடிவாதத்திற்குக் காரணம் தங்கைக்கு நல்ல குடும்பத்தில் வாழ்க்கை அமைய வேண்டும் என்பதே என்று அவளுக்குத் தெரியவில்லை பாவம். சூர்யாவை பற்றிச் சொல்லி இருந்தாலும் அவன் சம்மதித்தே இருப்பான்.
நாராயண் என்றுமே பணத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுப்பவன் இல்லை. அவன் நல்லவனுக்கு நல்லவன் கெட்டவனுக்குக் கெட்டவன். இருவரும் இங்கு மனம் விட்டுப் பேசாமல் எடுத்த முடிவே பெரும் அனர்த்தத்திற்கு வழி வகுக்கும் என்று அந்த நிமிடம் அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை.
தொடரும்..
இந்த நாள் இனிய நாளாக அமையட்டும்
கவி சந்திரா
Topic starter
16/11/2024 3:38 pm
ஹாய் டியர்ஸ்
"உன்னை அமுதவிஷமென்பதா..!!" கதையை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை இங்கு என்னோடு பகிர்ந்துக் கொள்ளுங்கள்..
UAV - 17 & 18
இந்த நாள் இனிய நாளாக அமையட்டும்
கவி சந்திரா
Page 3 / 3
Prev
