விஷம் – 15

ஒரு மாதத்திற்கும் மேல் ஆகியும் இன்னும் மாயமான அம்ருவை பற்றி எதுவுமே கண்டுபிடிக்க முடியாமல் சுற்றி அலைந்து சோர்ந்து போய் சூர்யாவும் முகுந்தும் அந்த மதியவேளையில் உணவகத்தில் அமர்ந்திருந்தனர்.

முகுந்தின் முகத்தில் தெரிந்த களைப்பை கண்டே சூர்யா வற்புறுத்தி சாப்பிட அழைத்து வந்திருந்தான். இருவருமே இத்தனை நாளில் அலையாத இடமில்லை தேடாத வழியில்லை ஆனால் அம்ருவை கண்டுபிடிக்கும் மார்க்கம் மட்டும் இன்று வரை கிடைக்கவே இல்லை.

எங்குப் போனாலும் எந்தப் பக்கம் திரும்பினாலும் அது முட்டு சந்தாகவே இருந்தது. இனி அம்ரு கிடைப்பாளா என்ற கேள்வியையும் கடந்து இங்குத் தங்கள் நிலையே இப்படி இருக்கையில் இதற்கு பின்னால் நிச்சயமாக யாரோ இருப்பது தெரிய, தங்களை இப்படி எந்த வகையிலும் அடி எடுத்து வைக்க விடாமல் செய்யும் பலம் பொருந்தியவர்களின் கைகளில் சிக்கி இருக்கும் அம்ருவின் நிலை என்ன என்று எண்ணி பார்க்க கூட இருவருக்கும் பயமாக இருந்தது.

இதைப் பற்றிய பேச்சின் நடுவே சாப்பாடு கூட இருவருக்கும் உள்ளே செல்ல மறுத்தது. சூர்யாவுக்கு அவன் பணி புரியும் இடத்திலிருந்து அழைப்புகள் வேறு தினமும் வந்து கொண்டே இருந்தன. ஒரு மாதத்திற்கு மேல் விடுமுறை எடுத்து விட்ட நிலையில் அவனாலும் எதுவும் செய்ய முடியாத நிலை தான்.

ஆனாலும் அதைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப்படக் கூட நேரமில்லாமல் அவனின் மனம் முழுக்க உடன்பிறந்தவளை பற்றிய கவலையே நிறைந்து இருந்தது. சூர்யா காவ்யாவை கூட நேரில் சந்தித்து இருபது நாட்களுக்கும் மேலாகி இருந்தது.

அந்த அளவுக்கு இவர்கள் இருவருமே இரவு பகல் பாராமல் அம்ருவை தேடி அலைந்துக் கொண்டிருந்தனர். இப்போதும் அதைப் பற்றிய பேச்சினூடே தான் பெயரளவுக்கு உணவை உண்டுக் கொண்டிருந்தனர்.

முகுந்த் கை கழுவ எழுந்து சென்ற இடைவெளியில் அவனின் அலைபேசி அடிக்கத் தொடங்கியது. மேசை மேல் இருந்ததின் மேல் பார்வையைத் திருப்பிய சூர்யா அழைப்பது முகுந்தின் அம்மா என்று அறிந்து அவரோடு இங்கு வந்த பிறகு இதுவரை பேசவில்லை என்பது அப்போதே நினைவு வர, அதை எடுத்திருந்தான் சூர்யா.

சூர்யா ஹலோ என்பதற்கு முன் அலைபேசி எடுக்கபட்டதை உணர்ந்து “இன்னும் அந்த வீணா போனவளை தேடி தான் சுத்திட்டு இருக்கீயா நீ.. உனக்கு எத்தனை முறை சொன்னாலும் அறிவே வராதா முகுந்த்..?! இனி அவளைத் தேடி என்ன செய்யப் போறே, ஒரு மாசம் கழிச்சு அவ கிடைச்சாலும் நான் இந்த வீட்டு மருமகளா அவளை ஏத்துக்க மாட்டேன்னு சொல்லியும் இன்னும் அவளை ஏன் டா தேடிட்டு இருக்கே.. அவ காணாம தான் போனாளோ இல்லை யார் கூடவாவது ஓடி போனாளோ அதைப் பத்தி எல்லாம் எனக்குக் கவலையே இல்லை.. உன் கனவு லட்சியம்னு சாப்பிட கூட நேரமில்லாம ஓடிட்டு இருந்தீயே அந்த டான்ஸ் கம்பெனியை கூட இப்போ மறந்துட்டு அவளைத் தேடி அலைஞ்சுட்டு இருக்க.. எப்படி எல்லாம் உன்னை ஏமாத்தி மயக்கி வெச்சு இருக்கா பாரு.. இதெல்லாம் கொஞ்சமும் நல்லா இல்லை முகுந்த்.. போனவ எங்கேயோ போயிட்டா.. இனி நீ உன் வாழ்க்கையைப் பாரு..” என்று கோபத்தோடு செல்வி கத்த தொடங்கி இருந்தார்.

இதில் உச்சபட்சமாக அதிர்ந்து இருந்த சூர்யா பதிலேதும் பேசாமல் அலைபேசியை அணைத்து இருந்தான். மற்றவர்கள் பேசும் போதே வலி கொடுக்கும் வார்த்தைகள் உறவென்று நம்பி இருந்தவரின் வாய் மொழியாகக் கேட்க நேர்ந்ததில் வலியின் அளவு அதிகமாகியது.

அப்படியே தனக்குள்ளேயே மூழ்கி யோசித்துக் கொண்டிருந்தவனின் அருகில் வந்தமர்ந்த முகுந்த் அழைத்ததெல்லாம் சூர்யாவுக்குக் கேட்கவே இல்லை. இரண்டு முறை அழைத்துப் பார்த்த முகுந்த் சூர்யாவின் தோள் பற்றி உலுக்கியதில் திடுக்கிட்டு திரும்பியவன், “நான் காவ்யாவோட அண்ணனை போய்ப் பார்க்கலாம்னு இருக்கேன் மச்.. முகுந்த்..” என்றான்.

சூர்யாவின் வார்த்தையில் திடுக்கிட்டிருந்த முகுந்த், இடையில் வெளிப்பட்ட அழைப்பில் இருந்த தடுமாற்றத்தை எல்லாம் கண்டு கொள்ளும் நிலையிலேயே இல்லை.

“உனக்கென்ன பைத்தியமா சூர்யா..?! யார் கண்ணுல படக் கூடாதுன்னு நினைச்சிட்டு இருக்கியோ.. அவரைப் பார்க்கவே போவீயா..?! உன் மிசஸுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்..!” என்று படபடத்தான்.

“என்ன என் உயிர் போகுமா முகுந்த்.. போகட்டும், நான் செஞ்ச தப்புக்கு என் தங்கை ஏன் டா தண்டனை அனுபவிக்கணும்.. அம்ரு பாவம் மச்.. அவளுக்கு நான் காதலிக்கற விஷயம் கூடத் தெரியாது, அவளை என்ன கொடுமை படுத்தறாங்களோ பயமா இருக்கு.. “ என்றான் கவலையான குரலில்.

“இதுக்கா மச்சான் இத்தனை நாள் நீ பயந்து ஒளிஞ்சு சுத்தின.. இன்னும் நீங்க சரியா சேர்ந்து வாழ கூட இல்லையே சூர்யா.. அவசரப்படாதே.. வர்ஷா அங்கே தான் இருக்காளான்னு கூட நமக்கு இன்னும் தெரியாது.. பொறுமையா இரு..” என எப்படியாவது சூர்யாவை அங்குச் செல்லாமல் தடுத்து விட வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் பேசினான் முகுந்த்.

“அந்த ஒரே ஒரு சந்தேகத்தை மனதில் வெச்சு தான் இப்போ வரை தேடிட்டு இருக்கேன் முகுந்த்.. நீயே சொல்லு, அம்ரு தானா எங்கேயாவது போய் இருக்க வாய்ப்பிருக்கா..!!?”

“இல்லை தான்..”

“போலீஸ் ஏன் கேஸ் எடுக்கலை..?!”

“தெரியலை..”

“யார் மூலமாவாவது முயற்சி செய்யலாம்னா முடியுதா..!?”

“இல்லை..”

“நாம தேடாம இருந்தோமா..?!”

“இல்லை..”

“அவ மட்டுமில்லை அவளைப் பத்தின தகவலாவது கிடைச்சுதா..?!”

“ம்ஹும்..”

“அப்படிப் போக அவ என்ன மாயாவியா..?!”

“...”

“சொல்லு முகுந்த்..”

“இல்லை..”

“இத்தனையும் சொல்லலையா இதுக்குப் பின்னே பெரிய கை ஏதோ இருக்குன்னு..?!”

“ம்ம்ம்..”

“எனக்குக் குடும்பத் தகராறோ சொத்து தகராரோ இல்லை மச்.. முகுந்த்.. இன்னும் சொல்ல போனா எதிரின்னு சொல்ல கூட யாரும் இல்லை.. இப்போ என் மேலே கோபமா இருக்க ஒரே ஆள் காவ்யாவோட அண்ணன் மட்டும் தான்.. பேசி பார்த்துடலாம்னு முடிவு செஞ்சிட்டேன் முகுந்த்..” என்றான்.

இதில் முகுந்துக்குமே பெரும் சந்தேகம் இருந்து கொண்டு தான் இருந்தது என்றாலும் சூர்யாவை உடனே அனுப்பி வைக்க மனம் வரவில்லை. “உன் வொய்ப்கிட்ட சொல்லிட்டியா சூர்யா..?” என்றான்.

“ம்ஹும்.. சொன்னா பயப்படுவா.. அங்கே போனா என்னை ஏதாவது செஞ்சிடுவாங்கன்னு அழுவா.. வேண்டாம் அவளுக்கு இது தெரியவே வேண்டாம்..”

“உளறாதே சூர்யா.. அவங்களுக்குத் தெரியாம நீ அங்கே போறது எனக்குச் சரியா படலை.. அவங்ககிட்ட சொல்லு, ஒருவேளை அவங்க உனக்கு ஏதாவது உதவ முடியலாம் இல்லையா.. அவங்க அண்ணன்கிட்ட எப்படிப் பேசணும்னு கூடச் சொல்லி கொடுப்பாங்க.. இல்லைனா அவங்களையும் கூடவே கூட்டிட்டு போ..”

“என்ன தான் நாம பேசினாலும் அவர் கேக்கணுமே முகுந்த்.. அதுக்கு அவருக்குப் பொறுமையே கிடையாது.. எப்பவும் அவர்கிட்ட பேச்சே இல்லை வீச்சு தான், இதெல்லாம் உனக்குத் தெரியாதா என்ன..?! அதான் வியா அவ விஷயத்தைப் பத்தி அவர்கிட்ட சொல்லாம என்னைத் தேடி கிளம்பி வந்துட்டா..”

“இவ்வளவு விவரம் தெரிஞ்சும் எப்படி மச்சான் அவர் தங்கச்சியை லவ் செஞ்ச..?!” என்ற முகுந்த்தின் குரலில் கேலி மட்டுமல்ல நிஜமறியும் ஆவலும் இருந்தது.

“லவ் இதெல்லாம் பார்த்தா முகுந்த் வரும்.. ஆனாலும் நான் எல்லாமே யோசிச்சு தான் கடைசி வரை என் மனசை வியாகிட்ட சொல்லவே இல்லை.. ஆனா திடீர்னு என்னைத் தேடி என்னை நம்பி அவ்வளவு தூரம் வந்து நின்றவளை என்னால மறுக்கவோ திருப்பி அனுப்பவோ முடியாது முகுந்த்.. ஏன்னா அவகிட்ட சொல்லலையே தவிர, மனசு முழுக்க அவ தான் இருந்தா.. இங்கேயே இருந்தா அவ கண்ணு முன்னே வரும் ஒவ்வொரு முறையும் என் மனசை கட்டுபடுத்த ரொம்பவே போராட வேண்டி இருக்குன்னு தான் வந்த வாய்ப்பை தவறவிடாம அந்த வேலையில் போய்ச் சேர்ந்தேன்.. ஆனா நீ வார்த்தையில் சொல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை உன் மனசு எனக்குத் தெரியும்னு வியா வந்து நின்னப்போ அதிர்ச்சியையும் மீறி எதையோ சாதிச்ச உணர்வு தான் அதிகமா இருந்தது..” என்ற நீண்ட விளக்கம் அளித்தவனின் மனதை ஒரு காதல்வயபட்டவனாக முகுந்தால் நன்றாகவே புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

“இவ்வளவு காதல் கொண்டு உன்னைத் தேடி வந்தவங்ககிட்ட சொல்லாம அங்கே போகணும்னு நினைக்கறீயே அது உனக்கே சரின்னு படுதா சூர்யா... நாளைக்கு இதனால உனக்கு ஏதாவது ஆச்சுனா அவங்களுக்கு யார் பதில் சொல்றது.. எதுவா இருந்தாலும் உன் வொய்ப் சம்மதம் இல்லாம செய்ய வேண்டாம் மச்சான்.. அது நல்லதாவே இருந்தாலும் அவங்களுக்குச் சொல்லிடு.. நீ இப்போ வர்ஷாவை பத்தி மட்டுமில்லை அவங்களைப் பத்தியும் யோசிக்கணும்..” என சூர்யாவின் தோளில் கை போட்டு தட்டி கொடுத்தவாறே கூறினான் முகுந்த்.

இதையெல்லாம் பேசியபடியே இருவரும் வெளியே வந்து முகுந்தின் காரை நெருங்கவும், காவ்யாவிடமிருந்து சூர்யாவுக்கு அழைப்பு வந்தது. முகுந்தை திரும்பி பார்த்தவன், ஒரு தயக்கத்தோடே அதை எடுக்கவும் “எங்கே.. எங்கே.. இருக்கீங்க சூர்யா..?” என்று அழுகையோடு ஒலித்தது காவ்யாவின் குரல்.

***********

அழகிய சிகப்பு வண்ண சேலையில் தேவதை போல் தயாராகி வந்த அம்ருவை கல்லோ மண்ணோ என்பது போல் மட்டுமே பார்த்து வைத்த ஷௌர்யா அவளோடு சேர்ந்து அனைவரும் கூடி இருந்த இடத்திற்குள் நுழைந்தான்.

அங்கு மெஹெந்தி நடந்து கொண்டிருக்கப் பெண்கள் எல்லாம் முழங்கை வரை மருதாணி இட்டுக் கொண்டு வளைய வந்து கொண்டிருந்தனர். மிசஸ் ஜெயின் ஷௌர்யாவை கண்டதும் புன்னகையோடு முன் வந்து வரவேற்று அழைத்துச் சென்று அமர வைத்தார்.

பின் அம்ருவை மெஹெந்தி இட்டுக் கொள்ள அவர் வந்து அழைக்க.. அவளோ தயங்கி சிரித்து “தனக்கு அது ஒத்துக் கொள்ளாது..” என்று மறுத்தாள். அதை ஏற்றுக் கொண்டு அவரும் விலகிவிடவே.. அங்கிருந்த பெண்கள் குழு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அம்ருவை நெருங்கி பேச தொடங்கியது.

அவர்களின் கேள்விக்கெல்லாம் ஷௌர்யா மற்றவர்களிடம் சொல்லிய பதிலை நினைவு வைத்தே அதே போல் பேசி சமாளித்துக் கொண்டிருந்தாள் அம்ரு.

மெல்லிய குரலிலேயே அம்ரு பதிலளித்துக் கொண்டிருந்ததும் அருகிலேயே ஷௌர்யா அமர்ந்திருந்ததும் அவர்களுக்குச் சற்றுச் சங்கடமாக இருக்க அவளை வேறு பக்கமாகக் கடத்தி செல்ல முயன்றனர்.

ஆனால் இவர்களின் பேச்சில் கவனம் இல்லாதது போல் அலைபேசியில் மூழி இருக்கும் பாவனையில் அமர்ந்திருந்த ஷௌர்யாவின் ஒரு கரத்தில் அம்ருவின் ஒரு கரம் அவளின் சேலை முந்தியின் மறைவில் சிறைபட்டிருந்தது அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை பாவம்.

அவர்களின் அழைப்புக்கு தயங்கி ஷௌர்யாவை ஓர கண்ணால் பார்த்து விட்டு வரவில்லை என்பது போன்று அம்ரு தலையசைத்தது அவர்களுக்கெல்லாம் அவனை விட்டு விலகி வர தயங்குவதாகப் படவே, “ஹே புது மணத் தம்பதி பா.. காதல் ஜோடிகளைப் பிரிக்கப் பார்க்கறீங்க..” என்று கேலி செய்து அவர்களுக்குள்ளாகவே சிரித்துக் கொண்டனர்.

அதில் கலந்து கொள்ளாமல் அம்ரு தலை குனிந்து கொண்டது அவர்களுக்கு வெட்கமாகப் படவே அதையும் கேலி செய்து சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் போது அங்கு வந்து சேர்ந்தார் பட்டேலின் மனைவி ரூபல்.

ஷௌர்யாவின் திருமண விஷயம் கேள்வி பட்டதிலிருந்தே அனைவருக்கும் ஒரு ஆர்வம் ஏற்பட்டு இருந்தது. அது இன்று அவன் மனைவியோடு வந்து கலந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பதை அறிந்த பின் பல மடங்காக உயர்ந்து அவளோடு பேசி பழகி நட்பை ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் ஆவலாக மாறி இருந்தது.

இங்குப் பல தொழிலதிபர்களின் வீட்டு பெண்களுக்குள் ஒரு நல்ல நட்பு வெகு நாளாகவே உருவாகி இருந்தது. அடிக்கடி இல்லை என்றாலும் சந்திக்கும் சந்தர்பங்களில் எல்லாம் சந்தோஷமாகப் பேசி பழகி என்று கொண்டாடி மகிழ்வார்கள்.

இதில் இதுவரை ஷௌர்யாவின் குடும்பத்தினர் என்று யாரும் பங்கேற்றது இல்லை. அவன் எப்போதுமே தொழில் வேறு குடும்பம் வேறு என்பதில் உறுதியாக இருப்பவன், இப்போது அதைக் கடந்து அவன் மனைவியோடு வந்து இருப்பதால் இந்தச் சந்தர்பத்தைப் பயன்படுத்தி ஷௌர்யாவின் குடும்பத்தோடு நட்புறவு ஏற்படுத்திக் கொள்ள அனைவரிடமும் ஒரு ஆர்வம் இருந்தது.

இதையெல்லாம் சற்று தள்ளி கை முழுக்க மெஹந்தியோடு அமர்ந்திருந்த ஜாஷா வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இவர்களோடெல்லாம் நட்புக் கொண்டாட ஜாஷா எத்தனையோ முறை முயன்று இருக்கிறாள். ஆரம்பத்தில் நன்றாகவே பழகியவர்கள் தான் என்றாலும் எப்போதும் அவளிடம் வெளிப்படும் அதீத அலட்டல் பேச்சும் ஆடம்பர பிரியமும் அவர்களை நெருக்கமாகப் பழக விடாமல் சற்று தள்ளியே நிற்க செய்து இருந்தது.

அதற்காக யாரும் ஜாஷாவோடு பேசாமல் எல்லாம் இருப்பதில்லை. சுருக்கமான பேச்சோடு முடித்துக் கொண்டு நகர்ந்து விடுவர். இன்றும் இப்படித் தான் செய்திருந்தனர். தானாகச் சென்று பேசிய போதும் விலகி செல்பவர்கள் எல்லாம் இன்று அம்ருவை தேடி சென்று பேசி கொண்டு இருப்பது அவளின் காதில் புகையை வர வைத்தது.

“இந்த மரியாதை எல்லாம் அந்த மேனாமினுக்கிக்கா.. எல்லாம் வர்மா பொண்டாட்டின்னு தான்.. இதுக்குத் தானே நான் ஆசைப்பட்டேன்.. இல்லைனா அந்தச் சிடு மூஞ்சு பின்னே சுத்தணும்னு எனக்கு என்ன வேண்டுதலா..!!” என்று புலம்பியவள், அம்ருவை முறைக்கத் துவங்கினாள்.

“மிசஸ் வர்மா.. உங்களை நான் எங்கேயோ பார்த்து இருக்கேன்.. ரொம்பப் பரிச்சயமான முகமா இருக்கு..” என்று ரூபல் சொல்லவும், அவரை நிமிர்ந்து பார்த்த அம்ருவுக்கு அவரை எங்கும் பார்த்ததாக நினைவே இல்லை.

“நீங்க என்னை எங்கேயாவது பார்த்து இருக்கீங்களா..?! உங்களுக்கு நியாபகம் வருதா..?!” என்று அவர் கேட்டதும் யோசனை எதுவும் இல்லாமல் மறுப்பாகத் தலை அசைத்தாள் அம்ரு.

“ஓ.. ஆனா நான் உங்களை நிச்சயமா எங்கேயோ பார்த்து இருக்கேன்.. இந்த முகம் மறக்க முடியாத முகமா எனக்குத் தோணுது..” என்று யோசனையான முகபாவத்தோடே அம்ருவை உற்று நோக்கியவாறே பேசிக் கொண்டிருந்தவர், “யாஹூ..” என்று திடீரெனக் கையை மடக்கி துள்ளி குதித்து “நீங்க.. நீங்க.. அமிர்தவர்ஷினி தானே.. போன வருஷம் காலேஜில் நடந்த இண்டர்காலேஜ் காம்படிஷன்ல டான்ஸ்க்குப் பர்ஸ்ட் பிரைஸ் வாங்கினீங்க.. அம் ஐ ரைட்..” என்றார்.

அவர் சொல்ல சொல்ல சிறு ஆச்சர்யத்தோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளின் தலை ரூபல் பேசி முடித்த அடுத்த நொடி சம்மதமாக ஆடியது. அதில் ஒரு முறை நிமிர்ந்து அம்ருவை பார்த்த ஷௌர்யா மீண்டும் தன் அலைபேசியில் மூழ்கி போனான்.

அம்ரு சென்ற வருடமே கல்லூரியை முடித்து இருப்பவள் என்பது அவனுக்குப் புதுத் தகவல். இதற்கு முன்பும் அவளைப் பற்றி எதுவும் அவனுக்குத் தெரியாது.. அவளை மணம் முடித்த பின்னும் தெரிந்து கொள்ள அவன் எண்ணவில்லை.

“எஸ்.. எஸ்.. எஸ்..” என உற்சாக மிகுதியில் சிறு பிள்ளை போலக் குதித்தவர், “அதான் சொன்னேனே.. மறக்க முடியாம பதிஞ்சு போன முகம்னு.. அன்னைக்கு என்னால் உங்க கூடப் பேச முடியலை.. வாவ் என்ன அழகா ஆடினீங்க.. அந்த நளினமும் உங்க முகப் பாவமும் ஒரு பீட் கூட விடாம நீங்க ஆடின அந்தச் சிவ தாண்டவம்... அப்பப்பா.. இப்போ சொல்லும் போதும் பாருங்க கூஸ்பம்ப்ஸ்..” என்று சிலாகித்துப் பாராட்டி கொண்டிருந்தார் ரூபல்.

அதில் இத்தனை பேரின் முன்பு பாராட்டபடவே சங்கடமாக நெளிந்தவள், மெல்லிய குரலில் நன்றியை தெரிவித்தாள். “அன்னைக்கு என் பொண்ணு அங்கே வயலின் பிளே செஞ்சா.. அதுக்காக நாங்க வந்து இருந்தோம்.. பக்கத்து ரூம்ல தான் அவ பர்பார்மென்ஸ், அதையும் கடந்து அந்தப் பாட்டும் அதுக்கு ஆடியன்ஸ் இடையே எழுந்த கூச்சலும் தான் என்னை உங்க ஹாலுக்கு இழுத்து வந்தது.. வழக்கமா என் பொண்ணு பர்பார்ம் செஞ்சு முடிக்கற வரை எங்கேயும் அசைய மாட்டேன்.. அன்னைக்கு நல்லவேளை எல்லாம் ஒன்ஸ் மோர் கேட்டாங்க.. இல்லைனா உங்க அற்புதமான டான்ஸை முழுசா பார்க்க முடியாம போய் இருக்கும்.. உங்களைப் பார்த்து பாராட்ட நினைச்சேன்.. ஆனா டைம் அமையலை.. அதான் இப்போ சொல்றேன், எப்பவும் இப்படியே ஆடி எல்லாரையும் மெய் மறக்க செய்யணும் நீங்க.. இதெல்லாம் அத்தனை சீக்கிரம் எல்லாருக்கும் வந்துடாது.. உங்களுக்கு அந்தக் கலைவாணி அருள் இருக்கு.. இன்னைக்கும் அந்தத் தாண்டவம் என் கண்ணுலேயே இருக்கு..” என்று புகழ்ந்து தள்ளி விட்டார் ரூபல்.

அன்றே அந்த டான்ஸிற்குப் பின் அங்கிருந்தவர்களின் பாராட்டு மழையில் போதுமானவரை அம்ரு நனைந்து இருந்தாலும் இன்று பல்வேறு மன வலியிலும் தனிமையிலும் அவள் உழன்று கொண்டிருக்கும் இந்நிலையில் இந்த வார்த்தைகள் அம்ருவை நெகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தி இருந்தது.

மீண்டும் மீண்டும் சிறு புன்னகையோடு நன்றி தெரிவித்தவளுக்குத் தன் அருகில் இருப்பவனை எண்ணி சந்தோஷத்தை கூட வெளிபடுத்தத் தயக்கமாக இருந்தது.

ரூபல் சொல்லியதை கேட்டு ஆர்வமான மற்றவர்கள் அதைப் பற்றி விசாரித்து அறிந்து கொண்டு அம்ருவை பாராட்டியதோடு இப்போது ஆடவும் சொல்லி வற்புறுத்த தொடங்கினர்.

ஆனால் அவளின் ஒரு கை சிறை பட்டிருந்ததில் இருந்த அழுத்தமே அவளைச் சரி எனச் சொல்ல விடாமல் தடுத்துக் கொண்டிருந்தது. அம்ருவும் முடியாது என்று நேரிடையாகச் சொல்லாமல் எப்படி எப்படியோ பேசி சமாளித்துக் கொண்டிருக்க.. அவர்களோ விடாமல் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தனர்.

இதையெல்லாம் சற்று தள்ளி அமர்ந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஜாஷா கடுப்பின் உச்சத்தில் இருந்தாள். ‘ஆமா இந்த அம்மா பெரிய நாட்டிய பேரொளி பத்மினி.. எல்லாம் ஆடு ஆடுன்னு கெஞ்சறதும் அந்தம்மா மிஞ்சறதும் ஹப்பப்பா.. முடியலைடா சாமி.. ஏதோ பொண்ணுங்களைப் பார்த்தாலே ஏலியன் போல அவங்களைப் பார்த்து முகத்தைத் திருப்பிட்டு போறவன், இப்படிச் சுத்திலும் கோபியர் உட்கார்ந்து இருக்க மாயக் கண்ணன் போல எப்படி உட்கார்ந்து இருக்கான் பாரு.. எல்லாம் இவ மயக்கம்.. அப்படி என்ன சொக்கு போடி போட்டாளோ..!!’ என மனதிற்குள் கொதித்துக் கொண்டிருந்தாள். (அட ஏன் மா.. நீ வேற..?! அங்கே நடக்கறது தெரியாம..!!)

அதே நேரம் அங்கு வந்த மிசஸ் ஜெயின் விஷயம் அறிந்து அவரும் அம்ருவை ஆட சொல்ல.. ஓரளவுக்கு மேல் மறுப்பது இத்தனை பேரின் முன்பு மரியாதையாக இருக்காது எனப் புரிந்து வெட்கத்தோடு தலை குனிபவள் போல் அமர்ந்திருந்தவளின் தவிப்பான உடல் மொழி அவளின் கரத்தை தன் ஆளுமையின் கீழ் வைத்திருந்தவனுக்கு நன்றாகவே புரிந்தாலும் ஷௌர்யா கொஞ்சமும் அசைந்தானில்லை.

இதைக் கண்டு மேலும் கடுப்பாகி விறுவிறுவென எழுந்து வந்த ஜாஷா, “அந்த டைம் அவங்களுக்கு யாராவது சொல்லி கொடுத்து இருப்பாங்க ஆண்டி.. பாவம் இப்போ மறந்து போய் இருக்கும் இல்லை.. அதுமட்டுமில்லை அவங்க இங்கே நம்மளை மாதிரி இது போல எல்லாம் பார்த்து பழகி இருக்க மாட்டாங்க இல்லை, அதான் ஷையா பீல் செய்யறாங்களோ என்னவோ..!! வாங்க நாம எல்லாம் சேர்ந்து நம்ம சர்க்கிளில் எப்படி ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டமா பழகணும்னு ஒரு டெமோ காட்டலாம்.. அவங்க அதைப் பார்த்துக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா கத்துக்கட்டும்..” என்று அம்ருவுக்கு ஆதரவாகப் பேசுவது போலவே தேன் தடவிய வார்த்தைகளில் அவளை மட்டம் தட்ட முயன்றாள்.

இதில் அங்கிருந்த பலருக்கு ஜாஷாவின் மேல் கோபம் எழுந்தது. ஆனால் அம்ருவோ அதற்கும் கூடப் பெரிதாக எதிர்வினை ஆற்றாமல் ஒரு சிறு மென்னகையோடே தலை குனிந்து இருந்தாள்.

அங்கிருந்த இளம் பெண்களில் சிலர் ஜாஷாவின் இந்தத் தேவையற்ற வார்த்தைகளைப் பிடிக்காமல் திரும்பக் கொடுக்க முயல, அதே நேரம் அம்ருவின் சிறை பட்டிருந்த கரம் ஷௌர்யாவால் விடுவிக்கப்பட்டது. இதை நம்ப முடியாமல் அம்ரு திகைப்போடு திரும்பி ஷௌர்யாவை பார்க்க.. அவனோ தலையைக் கூட நிமிர்த்தவில்லை.

ஆனாலும் இவ்வளவு நேரம் பிடித்திருந்த கரம் விடுவிக்கபட்டதின் காரணம் புரியவும், அப்பெண்கள் பேசுவதற்கு முன் எழுந்து நின்றவள், “இங்கே கல்யாணத்தில் ஆடறது போலப் பாட்டு அது இல்ல.. கொஞ்சம் எமோஷனல் சாங், அதான் யோசிச்சேன் ஆண்டி.. மத்தப்படி எனக்கு ஆடுவதில் எந்தத் தயக்கமும் இல்லை..” என்றாள்.

“வாவ்.. சூப்பர், இங்கே நாம சந்தோஷமா கொண்டாட தான் வந்து இருக்கோம் டா.. அது எப்படிக் கொண்டாடினா என்ன..?! உனக்குள் இப்படி ஒரு திறமை இருக்குன்னு எல்லாரும் பாராட்டும் போது நாங்களும் பார்க்க ஆசையா இருக்கு.. ஆடுடா.. என்ன பாட்டுன்னு சொல்லு, டிஜேவை போட சொல்றேன்..” என்றார் மிசஸ் ஜெயின்.

அதற்கு அம்ரு பதிலளிப்பதற்குள் “ஜடாடவி கலஜ்ஜல பிரவாஹபாவிதஸ்தலே..” எனச் சொல்லி இருந்தான் ஷௌர்யா. இதில் அம்ரு தான் நிஜமான அதிர்வோடு அவனைத் திரும்பி பார்த்து விழி விரித்தாள்.

இவர்கள் இங்குப் பேசிக் கொண்டிருந்த அந்த இடைவெளிக்குள் ரூபல் தன் மகள் பற்றிச் சொல்லி இருந்த ஒரே ஒரு தகவலை கொண்டு மற்ற அத்தனை விவரங்களையும் உள்ளங்கையில் அடங்கி இருந்த உலகத்தின் வழியே திரட்டி இருந்தான் ஷௌர்யா.

மற்றவர்களின் பார்வைக்குக் காதல் மனைவியைப் பற்றி அனைத்தையும் அறிந்த ஒரு கணவனாகவே ஷௌர்யா தெரிய.. இதை யாருமே பெரிதாக எடுத்து கொள்ளவில்லை. ஆனால் அம்ருவுக்கோ இது பெரும் திகைப்பையும் அதைவிட அதிகமான கேள்விகளையும் எழுப்பி இருந்தது.

அவளின் பார்வையை வேறு விதமாக எடுத்துக் கொண்ட அப்பெண்கள், “பாபி.. எஸ்வி பய்யா உங்க பிராபர்ட்டி தான்.. பொறுமையா எப்போ வேணாலும் சைட் அடிச்சுக்கோங்க.. இப்போ எல்லாரும் அங்கே உங்களுக்காக வெயிடிங் வாங்க..” என இழுத்து சென்றனர்.

அழகாக அதற்குள் அம்ரு ஆட ஏதுவாக நடுவில் இடம் விட்டு சுற்றிலும் அமர்ந்து பார்ப்பது போல் ஏற்பாடு செய்து விட்டார் மிசஸ் ஜெயின். நடுநாயகமாக வந்து நின்றவள், ஷௌர்யாவை ஏறிட்டு பார்க்க.. அவளுக்கு நேரெதிரே கால் மேல் கால் போட்டுக் கம்பீரமான தோரணையில் அமர்ந்து இருந்தவன், விழிகளை மூடி திறந்து அனுமதியளித்தான்.

தனியாக இருக்கும் இளம் பெண்ணுக்கு இச்சமூகத்தில் ஏற்படும் இன்னல்களையே கருவாகக் கொண்டு அம்ரு தன்னைச் சுற்றி பலர் நின்று சீண்டுவது போலவும், வம்பு செய்வது போலவும், அத்து மீறுவது போலவும், யாருமற்ற சுற்றுபுறத்தில் ஆட்கள் இருந்து இருந்தால் எப்படி அதை உடல் அசைவின் எதிர்ப்பிலும் முகச் சுழிப்பிலும் ஒதுங்கி செல்ல முயல்வதிலும் செய்வாளோ அப்படிப் பாடல் துவங்குவதற்கு முன் ஒலிக்கும் சில நொடி இசையிலேயே நடித்துக் காண்பித்தவள்,

பாடல் துவங்கவும் இம்மாதிரி தருணங்களில் எவ்வாறு பொறுத்து போகவோ பிறர் உதவியை நாடவோ செய்யாமல் தானாக எதிர் கொண்டு அவர்களை அடித்துச் சாய்க்க வேண்டும் என்று ஆட துவங்கினாள்.

ஜடாடவி கலஜ்ஜல பிரவாஹபாவிதஸ்தலே

கலேவலம்பிய லம்பிதாம் புஜங்கதுங்கமாலிகாம்

டமட் டமட் டமட்தமன்னி நாதவட்டமர்வயம்

சகார சந்த்ததாண்டவம் தனோத்து ந சிவ சிவம்

முதலில் தன்னைச் சுற்றி இருப்பவர்களை வீருக் கொண்டு எழுந்து ஒவ்வொருவராக அடித்து வீழ்த்தி முன்னேறுவது போலவும் அதைத் தடுக்க முயல்வது போலத் தன்னை நோக்கி முன்னேறுபவர்களைப் பார்வையாலேயே எரித்து பயந்து பின் வாங்க செய்வது போலவும் அழகிய அசைவுகளுடன் ஆட துவங்கியவள்,

ஜடா கடாஹ சம்பிரம பிரமணிலிம்பனிர்ஜரி

விலோலவிச்சிவல்லரி விராஜமானமுர்தனி

தகதகதக ஜ்வலல்லாட பட்டபாவகே

கிஷோரா சந்திரசேகரே ரதிஹ் பிரதிஷணம் மமா

இறுதியாகத் தன்னிடம் அத்துமீற முயன்றவனை ருத்ர தாண்டவம் ஆடியவாறே தன் காலடியில் போட்டுக் கையில் சூலாயுதத்தை உயர்த்தி பிடித்து முழு வேகத்தில் இறக்குவது போல் முடிந்தது பாடல்.

சிகப்பு நிற சேலையில் முடி விரித்து விடப்பட்டு விழி விரிய நாக்கு வெளியில் நீண்டு இருக்க.. அவள் சுற்றி சுழன்று ஆக்ரோஷமாக ஆடி முடித்த போது சுற்றி இருந்தவர்கள் எல்லாம் ஒரு அசைவற்ற நிலையிலேயே பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

சற்று நேரத்துக்கு முன்பு வரை அழகிய டிசைனர் சேலையில் மாடர்ன் உடையாகவும் அழகிய தலை அலங்காரமாகவும் தெரிந்த ஒன்றே இப்போது காளியின் அவதாரமாக மற்றவர்களின் கண்களுக்குத் தெரிந்தது. அந்த அளவிற்கு மேடையோ அதற்கான அலங்காரமோ உபகரணங்களோ எதுவும் தேவைபடாமல் தன்னை மட்டும் நம்பி அம்ரு அரங்கேற்றி இருந்த நடனம் அங்கிருந்தவர்களை மெய் மறக்க செய்து இருந்தது.

ரூபல் சொன்னது போல் தான் கூஸ்பம்ப்ஸ்ஸோடு பலரும் அமர்ந்து இருந்தனர். அதன் பின் தொடர் பாராட்டு மழையிலும் வாழ்த்து மழையிலும் நனைந்து கொண்டிருந்தாள் அம்ரு. ஆனால் ஆடுவதற்கு மட்டுமே விடுதலை கொடுத்தவன் போல் அதன் பின் அவளை மீண்டும் தன் கை வளைவிற்குள் கொண்டு வந்து இருந்தான் ஷௌர்யா.

இந்த முறை இன்னும் நெருக்கமாக மற்றவர்களின் முன் நிற்பது போன்ற தோற்றத்தில் அம்ருவின் இடையில் உரிமையாகக் கரம் பதித்துத் தன்னோடு சேர்த்து அணைத்தது போலவே நின்றிருந்தான் ஷௌர்யா.

அவனின் இந்த அளவுக்கு அதிகமான நெருக்கமும் தொடுகையும் அம்ருவை இயல்பாக இருக்கவிடாமல் செய்திருக்க.. நெளிந்து கொண்டே நின்றவளால் அதை அவளின் முகத்தில் கூடக் காண்பிக்காமல் இருக்க வேண்டிய கட்டாயம் வேறு.

அனைவரிடமும் புன்னகை முகமாகவே பதிலளித்துக் கொண்டிருந்தவள், உள்ளுக்குள் இயல்பாக இல்லை என்பது ஷௌர்யாவுக்கு மட்டுமே தெரிந்தது. அவளுக்கு இந்த தொடுகையும் நெருக்கமும் பிடிக்கவில்லை என்பது புரிந்ததில் அதுவே அனைத்தும் முடிந்து அறைக்குத் திரும்பும் வரை ஷௌர்யாவுக்கு அம்ருவை அதே நெருக்கத்தில் வைத்திருக்கச் செய்தது.

அறைக்குத் திரும்பிய பிறகும் வழக்கம் போல உடனே உதறி தள்ளி விலகாதவனை அம்ரு கேள்வியாகப் பார்க்க.. “இன்னைக்குத் தான் ஒரு விஷயம் கவனிச்சேன்.. நான் தொட்டா உனக்குப் பிடிக்கலை..” என்று அவளின் முகத்தைக் கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டே கூறியவன், சிறு இடைவெளிவிட்டான்.

என்ன சொல்ல வருகிறான் எனப் புரியாமல் அம்ரு பார்த்திருக்க.. “இந்தச் சினிமால எல்லாம் சொல்லுவாங்களே அப்படிக் கம்பளிபூச்சி ஊருவது போல இருக்கா..?!” என்றவன், அவளை ஏளன பார்வையோடு இன்னும் நெருங்கி, “அப்போ இனி கம்பளி பூச்சி மட்டுமில்லை பூரான், பல்லி, எல்லாம் ஊரும்.. கெட் ரெடி மை போண்டா டீ..” என்றதும் திக்கித்துப் போனாள் அம்ரு.

இதுவரை இப்படி ஒன்றை பற்றி யோசித்தே இல்லாதவள் என்பதால் சற்று அதிகமாகவே திகைத்து போயிருந்தாள் அம்ரு. இதுவரை இப்படி எதற்கும் பெரிதாக எதிர்வினை ஆற்றாதவளின் இந்தப் பயத்தோடான திகைப்பும் விழி விரிப்பும் ஷௌர்யாவுக்கு ஒரு சுவாரஸ்யத்தைக் கொடுத்தது.

“எங்கே இனி ஊற போற கம்பளி பூச்சிக்கு எல்லாம் உன் சிவ தாண்டவத்தையும் காளி அவதாரத்தையும் என்கிட்ட காட்டு பார்க்கலாம்..!!” என்று கேலியாக இதழ் வளைத்து அம்ருவை சீண்டினான் ஷௌர்யா.